მწიფე აგვისტო მალე თავდება, კვლავ შემოდგომას გული ემონა. ყვითელ ფოთლებთან ანიავდება ოქროსფერი და ცრუ დეზდემონა. შლეიფიანი მისი ხაბარდა! გძელი თითების თეთრი კანდელი! და შემოდგომას მან შეაფარდა […]
ღამე, მაღალი როგორც კათედრა სავნებო, როგორც კაბის შრიალი. მთვარის ნიავმა გადაათეთრა ქოში სოპრანო და მორიალი. ეს არ მომხდარა რაინდულ დროში, მე ბანანების მახსოვს შრიალი, მომღერალ ქალმა […]
დღეს ქალის ნიფხავს ემსგავსება სისხლის დაისი. სისხლის დაისმა აირჩია დღეს უცხო ღერბი. და ამ ღერბის ქვეშ გაიშალა უზედაესი სცენა, რომ არის ჩვენებათა სარკე და ტერფი. საქანელაზე […]
როგორც ქიმერა მოევლინა პოეტს ქალაქი და სკრიპკებივით წკრიალებენ დიდი ქუჩები. ორ ქუჩის შუა ცა გაიპო მზით განალაქი – ტრამვაი მიდის იმ უფსკრულში დაუყუჩები. ეძებს პოეტი […]
თქვენი ცხოვრების დაივიწყეთ მცირე ნაკადი. მოგევლინებათ ოკეანე გაბაწრულ გემით. ამშვენებს თეატრს დაისების დიდი პლაკატი, როგორც ყოველთვის, რეჟისურა დღეს არის ჩემი. მაღალი ფარდის ჟრუანტელი სამარადისო. ელის […]
ავ კალიგულამ ცხენს კონსულის მისცა წოდება. ვაძლევ ქიმერებს მე – პოეტი აზნაურობას. ვაძლევ ყალბ სიგელს თვით გომბეშოს – თუ მეცოდება. სიამით ვუსმენ ვასსალების ბნელ ხმაურობას. […]
დიდხანს ვიყავი ბოგემა სარკის მე – საიქიოს მთვარით ნაბური. და მომენატრა ცის უფრო კარგის მზე ოქროსფერი და უდაბური. მაგრამ დილის და შუადღის ალებს ღონემიხდილი მე […]
