როგორც ქიმერა მოევლინა პოეტს ქალაქი
და სკრიპკებივით წკრიალებენ დიდი ქუჩები.
ორ ქუჩის შუა ცა გაიპო მზით განალაქი –
ტრამვაი მიდის იმ უფსკრულში დაუყუჩები.
ეძებს პოეტი დაისისთვის ერთგულ მსახურებს,
არსად არიან ტიციანი, პაოლო, ალი;
იგი გუმბათებს გადააფრენს ვით მალაღურებს,
ყოველი მხრიდან მოაწვება ბნელ ქუჩებს წყალი.
დანიის პრინცი გამოჰკვეთა ღამის ძაძიდან,
თვალები ქალაქს – სომნამბულას მან აუკერა.
სირინოზები მდინარიდან სწრაფ გადაზიდა
და ვარსკვლავები ოფელიებს გადაუგერა.
ასწია ქუჩა – დააყენა ციურ მწვანეზე.
ბალდახინივით გაიშალა ფარდა მზიური
ბრდღვიალებს სცენა – ამართავდა მას პირანეზი
ძვირფასი ქვების ქანდაქარი ეკზოტიური.
იქ საფირონი დაიკივლებს – ვით გედი ლურჯი.
სტრადივარიუსს მოიტაცებს ცეცხლის ფირალი.
ოქროსფერ თავით გამოჩნდება ნერონი ურჩი –
თავის ლორნეტით სხვა ლოჟიდან გამომზირალი.
ვალერიან გაფრინდაშვილი
ქუთაისი, ქარი, 6 ოკტომბერი, 1920 წ.
