სანდრო ცირეკიძე დაიბადა ქალაქ ქუთაისში 1894 წელს. მამა მისი გიორგი ხელობით დურგალი, არ იშურებდა არაფელს ოღონდ კი მიეცა თავის საყვარელ შვილისათვის შესაფერი აღზრდა. წინასწარი მომზადების შემდეგ […]
19 წლის ვიყავი. ლამაზი და მოხდენილი. რაღაც იდუმალი გრძნობით ვიყავი შეკრული. მიყვარდა მთელი ქვეყანა. მზათ ვიყავი, გულში ჩამეკრა და კოცნით დამესერა იგი. მიყვარდა ნოყიერი მიწა, როგორც […]
ნინო ტაბიძის არქივში შემონახულია ს. ესენინის ერთი წერილი ტიციანისადმი, რომელიც ნათელჰყოფს, თუ როგორ შეუყვარდა ესენინს თბილისი და ცისფერყანწელები. აი ეს წერილიც: „ჩემო საყვარელო ტიციან! აი, მეც […]
ზემოთაც ვთქვი, მამაჩემი გულჩათხრობილი იყო-მეთქი. იშვიათად მინახავს მხიარული. გამოცოცხლება დაეტყო ვაჟისა (ალიოშა) და მეტადრე ქალიშვილის შეძენის შემდეგ. ქალიშვილი განსაკუთრებით უყვარდა. და ერთხელ ჩემს სიცოცხლეში ვნახე ის […]
(1) როგორც ვთქვით, პაოლოს პოეტური სიმპატიები არტურ რემბოსადმი იყო მიმართული. პაოლო მის პოეზიასთან პოულობდა სულიერ სიახლოვეს. იყო რაღაც საერთო ამ ორი პოეტის ხასიათში: დაუდგრომლობა, შეურიგებლობა არსებულ […]
ამა თუ იმ მწერლის შემოქმედების შეფასებისას უნდა გავითვალისწინოთ არა მხოლოდ მისი მხატვრული ტალანტი, იდივიდუალური მონაცემები და თვისებები, არამედ საზოგადოებრივი ვითარება, რომელშიც ის ცხოვრობდა და მოღვაწეობდა, გაბატონებული […]
„ცისფერი ყანწები“ პირველი მემარცხენე სკოლა იყო და არის ქართულ მწერლობაში. რვა წელიწადია ეს სკოლა აწარმოებს თავის სასტიკ ბრძოლას ახალი გზების დაპყრობისათვის. ჩვენ დღესაც ვერავის დაუთმობთ პოეზიის […]
მინდა მოვიგონო ქუთაისის წარსული, განსაკუთრებით ის წლები, როცა იქ მწველი ლიტერატურული ბრძოლები მიმდინარეობდა. ეს ქალაქი, რომელსაც, მგონი, აღარც კი ვახსოვარ, ჩემს მეხსიერებაში ისევ ცოცხლობს იმ თავისებურებით, […]
ოცდა ერთი წელი იყო. ქუთაისში ვიყავი. დილით რაღაც საქმეზე ქალაქში გავედი. ჩემს საყვარელ ბულვარში გავიარე. მაშინ ბლომად მყავდნენ სიჭაბუკის მეგობრები მშობლიურ ქალაქში. ვის არ შევხვდი, ვინ […]
