ძნელია წერო იმაზე, რაც შენს ცხოვრებაში ოდესღაც ყველაზე უფრო ძვირფასი იყო, რაც სამუდამოდ გაქრა, მაგრამ მეხსიერებამ შეინახა როგორც საუნჯე ყველასგან დაფარული, საიდუმლოდ გადანახული. უდიადეს მძერწავს – […]
მე ვიყავი მეხუთე კლასში. გაგვიცდა ქართული ენის გაკვეთილი. ჩვენ დავიწყეთ გაზეთ საქართველოს კითხვა. ძალიან მოგვეწონა გიორგი ლეონიძეს ლექსი. ნინო ღვინიაშვილმა, ჩემმა კლასის ამხანაგმა მითხრა, შენ იცი, […]
ერთ-ერთ თავის წერილში ტიციან ტაბიძისადმი, რომელიც ამას წინედ დაიბეჭდა, ესენინი თავისს „კეთილ მეგობართა“ შორის მეც მიხსენიებს და მოსკოვიდან სალამს მიგზავნის. დიახ, მეც ვმეგობრობდი ესენინს, ტიციანთან, პაოლოსთან […]
