ოცდა ერთი წელი იყო. ქუთაისში ვიყავი. დილით რაღაც საქმეზე ქალაქში გავედი. ჩემს საყვარელ ბულვარში გავიარე. მაშინ ბლომად მყავდნენ სიჭაბუკის მეგობრები მშობლიურ ქალაქში. ვის არ შევხვდი, ვინ […]
მე ვიყავი მეხუთე კლასში. გაგვიცდა ქართული ენის გაკვეთილი. ჩვენ დავიწყეთ გაზეთ საქართველოს კითხვა. ძალიან მოგვეწონა გიორგი ლეონიძეს ლექსი. ნინო ღვინიაშვილმა, ჩემმა კლასის ამხანაგმა მითხრა, შენ იცი, […]
ერთ-ერთ თავის წერილში ტიციან ტაბიძისადმი, რომელიც ამას წინედ დაიბეჭდა, ესენინი თავისს „კეთილ მეგობართა“ შორის მეც მიხსენიებს და მოსკოვიდან სალამს მიგზავნის. დიახ, მეც ვმეგობრობდი ესენინს, ტიციანთან, პაოლოსთან […]
დავიბადე 1899 წელს, 27 დეკემბერს (ძვ. სტ.) სოფელ პატარძეულში (გარე კახეთი, ივრის ხეობა). მამა ჩემი – ნიკოლოზ ლეონიძე სახალხო მასწავლებელი იყო. სულ ახალგაზრდა, 39 წლის გარდაიცვალა, […]
(ავტობიოგრაფიული მასალები და მოგონებანი) დავიბადე 1899 წელს, 27 დეკემბერს, (ახ. სტ.) სოფელ პატარძეულში (გარედ კახეთი). პატარძეული მთელ ივრის ხეობაში ერთ მრავალრიცხოვან და მაგარ სოფლად ითვლება. მამაჩემმა […]
თბილისის სასულიერო პროგიმნაზიის დირექტორს გიორგი ნიკოლოზის ძე ლეონიძის თხოვნა გთხოვთ, თქვენდამი რწმუნებულ პროგიმნაზიაში გამამწესოთ ქართული ენის ან გეოგრაფია-ბუნებისმეტყველების ადგილზე. მსურს, პედაგოგიური მუშაობით ხელი შეუწყო საქართველოს აღმშენებლობით […]
