ნინო ტაბიძის არქივში შემონახულია ს. ესენინის ერთი წერილი ტიციანისადმი, რომელიც ნათელჰყოფს, თუ როგორ შეუყვარდა ესენინს თბილისი და ცისფერყანწელები. აი ეს წერილიც: „ჩემო საყვარელო ტიციან! აი, მეც […]
ზემოთაც ვთქვი, მამაჩემი გულჩათხრობილი იყო-მეთქი. იშვიათად მინახავს მხიარული. გამოცოცხლება დაეტყო ვაჟისა (ალიოშა) და მეტადრე ქალიშვილის შეძენის შემდეგ. ქალიშვილი განსაკუთრებით უყვარდა. და ერთხელ ჩემს სიცოცხლეში ვნახე ის […]
(1) როგორც ვთქვით, პაოლოს პოეტური სიმპატიები არტურ რემბოსადმი იყო მიმართული. პაოლო მის პოეზიასთან პოულობდა სულიერ სიახლოვეს. იყო რაღაც საერთო ამ ორი პოეტის ხასიათში: დაუდგრომლობა, შეურიგებლობა არსებულ […]
ამა თუ იმ მწერლის შემოქმედების შეფასებისას უნდა გავითვალისწინოთ არა მხოლოდ მისი მხატვრული ტალანტი, იდივიდუალური მონაცემები და თვისებები, არამედ საზოგადოებრივი ვითარება, რომელშიც ის ცხოვრობდა და მოღვაწეობდა, გაბატონებული […]
როცა რიონის სადგურიდან მიმავალი მატარებელი მძიმე ქშენით შეუხვევს საღორიის ტყისკენ, ორი სანახაობა იპყრობს მგზავრის თვალს: საფირონის ფერებით აელვარებული რიონის ველი და, მარჯვნივ, ქუთაისის თეთრი პანორამა. არსად […]
ყანწები. ცისფერი. 1. ყანწებით ღვინოსა სვამენ და არა წყალს. 2. ყანწებით ღვინოსა სვამენ არა ყოველთვის: ქელეხში ყანწებს არავინ არა სვამს, ქორწილში – კი. 3. მხოლოდ მაშინ, […]
ერთ დღეს ჩვენთან მოულოდნელად მოვიდა პირშიშველა ახალგაზრდა, თითქმის ბავშვი, რომლის გარეგნობა უტყუარად მეტყველებდა, რომ იგი პოეტი იყო. ეს იმდენად ნათელი იყო ჩვენთვის, რომ აზრად არ მოგვსვლია, […]
პაოლო იაშვილი და მე თბილისში, ჯაფარიძის ქუჩაზე, ერთ სახლში ვცხოვრობდით. კარის მეზობლები ვიყავით. ერთმანეთს ყოველდღე ვხვდებოდით და საღამოს ჟამს ბაღში გასვლა და იქ საუბარი გვიყვარდა. სახლის […]
მოგონებების ფურცელი 1923 წელს ჩამოველ თბილისში. ძლიერ მინდოდა ჩემი მეგობრების ნახვა, რომელნიც ქუთაისიდან ჩვენს სატახტო ქალაქში გადასახლდნენ. მომენატრა თბილისი, რომელიც უკვე ორი წელიწადი არ მენახა. ჩვენ, […]
