ორი ზურმუხტოვანი მთის შუა მდინარის პირას ხავსიანი ნანგრევი როა, იგი მოჩვენებათა სასახლეა. როცა შეღამდება და მთები დაიძინებენ, მაშინ შეთრთოლდება ნანგრევი; ნელინელ აიმართება მარმარილოს თაღები; გადამხმარი ბუჩქნარი […]
სადაც უნდა ვიმყოფოდე მთებში, ზღვაზე, თუნდა გზებში, – მე მსურს, მარად შენ გეტრფოდე, შენ გაქებდე ჩემს ლექსებში. შენთვის მინდა ჩემი ქნარი, შენთვის მსურს, რომ ძნობა ვიწყო, […]
ცისფერი ყანწებით მოდერნული ხელოვნება ღვიძლი შვილია ქალაქის. მთვრალი გოლიათის სუნთქვით გაიზარდა იგი, მის აკვანზე ნიმფების მაგიერ მოხეტიალე მემუსიკენი მღეროდენ ნანას, ბუნებას არ უწოვებია მისთვის ძუძუ, შავი […]
ვიცი მხარე ჯადოსნური, ვნახე სიზმრის გაცხადებით, ვერ შეისმენთ, მიწიერნო. ცრემლით ნაშვნო, ვერ მისწვდებით. მუნ შაირობს სული ჩემი აგზნებული ცისკრის ხმებით და თქვენ, ყმანო სამარისა, მიწაზედან როცა […]
მე მაქვს მიზანი და ვიბრძვი მისთვის, ბრძოლის ველს ვადენ სისხლის ნიაღვარს, ქართლოსიანთა კარგ მომავლისთვის – გმირი რაინდი ვცილდები საზღვარს. უნდა გავაპო აღელვებული ძლევის კვერხითა ზღვა […]
ო, მე დავრწმუნდი – საჭიროა მეტი ზრდილობა! (პლანეტა ჩვენი აღარც ისე დიდი განძია). ალბად სიბერით არის მისი ფერმიხდილობა… ღირებულება მისი მხოლოდ ბირჟამ ასწია! მე შევეცდები, […]
რა ხანია, ჩემო ჩანგო, მასზე არ გიჟღერია!?. რა ხანია, ჩემო თვალნო, მისთვის არ გიმზერია!?. ეხ, შენ თავო! სულიკოზე ხსოვნა არ დაგრჩენია!?. სულო ჩემო, უთვისტომო მწარედ მოგიწყენია! […]
სერგო კლდიაშვილს დაღალულ ქალაქს, მზით გათანგულს, ერევა თვლემა, ზემო სართულში გრამაფონის ღრიალი შეწყდა. ვიღაც მთელი დღე მას უკრავდა დაუღალავათ. და მე არ ვიცი, თუ ვინ […]
ნუღარ ენთები ცეცხლოვან ვნებით, იყავი ნაზი, როგორც ნორჩი და! შევხვდეთ საღამოს მშვიდი ოცნებით, ვუმზიროთ დაისს მორთულ ფარჩითა. ძვირფასო ჩემო, მე დავიღალე, მე ეხლა სულ სხვა […]
