მოიყვანა მამამ ავტო, უბენზინო და უნავთო; გრძელი არის, ჭრელი არის, საგზაო და სააღმართო. უთხრა ოთარს: „ჩემო ოთარ! აბა ახლა თუ ივარგე, ეს მანქანა უნდა მორთო […]
გამოსასვლელი დღე არი, უქმე დღე არი მზიანი, ეზოში ერთი ხე არი, მწვანედ გაუდის ბზრიალი. ტოტები დაუღერია, დაუფანტია ჩრდილები, გარშემო დაიმღერიან პატარა ქალიშვილები. თორმეტი ამხანაგიდან ერთი თინაა […]
თუ გინახავთ დათვის ნეკი, იმ სიგრძეა ჩემი ლეკვი. ჯერ ოთახში, შემდეგ ბაღში დადის, დადის კუდ აბზეკით. ბუზს შეხედა, გაინაბა, დამიხია ჩითის კაბა, გულ მოსულმა გადაყლაპა […]
კავკასიონი მე გადავცქერი კავკასიონს, და ვდგევარ საშიშ ნაპრალის პირად – მყინვარების და თოვლის ზევით: გადაღმა კლდეზე წამოფრინდა არწივი რხევით მე გამისწორდა და უძრავად ელვარებს ცაში. […]
სოლომონ სალამთაძეები, ბესარიონები, დარისპანები და მთელი ეს დეგრადირებული წვრილი აზნაურები – მაყურებლის წინაშე ერთხელ კიდევ გაიელვებენ, გააცოცხლებენ მახსოვრობაში იმ სახეებს, რომლებიც ერთგვარად დამახასიათებელნი იყვნენ წარსულში ჩვენი […]
„შემოდგომის აზნაურები“ პირველი მუსიკალური კომედია არის ქართულ სცენაზე, ამავე დროს ეს შესანიშნავი წარმოდგენაა მრავალ მხრივ. კომედიის ენა, დიალოგი აცოცხლებს დ. კლდიაშვილის დაუვიწყარ სურათს ოთხმოცდაათიან წლების იმერეთის, […]
თითქოს არასდროს, მშობელო მხარე, არ მიმღერია შენთვის! დილა კი ისევ მახარებს, გული გაზაფხულს ერთვის. და შენ, მაისო ტკბილო, ამობიბინდი ჩემში, რომ ჩემი ლექსის კილო გესმოდეს […]
1 აჰა, საღამოც აშრიალდა მშვიდი და სათნო! სცხრება ნელ-ნელა ელვარება ზაფხულის დღისა; გაფანტულ ღრუბლებს მზე სხივებით სივრცეში ადნობს, და ბუტბუტებენ დაბურვილი ფოთლები ხისა. კიდევ წუთი […]
1 იქ, სადაც ხიდთან თუჯის გრიფონებს თვალებს უმძიმებს მარადი ძილი, პირველად ვგრძნობდი მე ამ სტრიქონებს დამათრობელი ზაფხულის დილით. ზაფხულის დილა მიწიდან ცამდე იდგა გაშლილი ედემის […]
