პირიმზე – Blue Horns

ავტორი : სანდრო ცირეკიძე

თარიღი : [1923 წლამდე]

ადგილი :

საცავი :

გამოცემა :

პროზა, შემოქმედება

პირიმზე

ღამე. ქარი. შემოდგომა.

გზაჯვარედინი ქალაქში. ერთ კუთხეში კაფეა: სანთლები, ჭიქების წკარუნი, სიცილი, ლანდები, გადაღმა ბაღის კუთხეა: ფარანი, ყვითელი ფოთლების ცვენა და ტრიალი. პირდაპირ ქუჩაა ბნელი პერსპექტივით.

ბაღიდან გაჩნდება მხიარული კამპანია:

პირველი: პოეტები ყველა ფანტაზიორები ხართ. გამოიგონებთ, დაიჯერებთ და სხვებსაც აჯერებთ.

პოეტი: მაღალია. თვალები ლურჯად აშუქებენ. მარგალიტი და ფირუზი. ბროლის კოშკშია. სდარაჯობენ თეთრი თავადები და მწვანე აზნაურები. ფარჩა და ხალიჩა. შორია სამეფო მისი და ნათელი.

მეორე: ასეთ ქარიან ღამეში მგონი მეც გამაგიჟო.

პირველი: კარგია ოცნება, მაგრამ ცხოვრება მაინც ქარიანია და მძიმე.

მეორე: სიმძიმეს ქარი ამჩატებს და ხანდახან უცხო სახეებს გამოაქროლებს, ბედნიერებას მოგვაჩვენებს.

პოეტი: ბედნიერებაა პირიმზის ბროლის კოშკში და სიხარული. ოდესმე მოვა იგი ბროლის კოშკიდან და მოიტანს სიძვირფასეს.

პირველი: ახლა ცხოვრება მარჩილი ჰღირს, მაშინ ჯორკიდებული ოქრო ეღირება.

პოეტი: მე ყოველთვის ვოცნებობ მასზე. ყველა ოცნებობთ. ყველა ნატრობთ. მოვა შორეულის დედოფალი და ყველაფერი გამოიცვლება.

პირველი: ნეტავი ოდესმე მოვიდოდეს პირიმზე.

მეორე: უნდა მოვიდეს და შეგვიბრალოს. ჩვენ გვინდა ბედნიერება. სიცოცხლე ისე ხანმოკლეა.

პირველი: აქ გზაჯვარედინია. ნოემბრის ქარია და მთვარე. ვილოცოთ პირიმზეზე.

გაჩერდებიან და ბუტბუტებენ.

პოეტი: ისმინე ვედრება ჩვენი, დიდო ქალწულო. მოვედინ! მოვედინ! მოვედინ!

დაუბერავს ქარი, ავარდება მტვერი, აფორიაქდება ჰაერი და ბნელი ქუჩიდან მოვა პირიმზე.

პირველი: აჰ!

პოეტი: პირიმზე!

მეორე: მოვიდა!

პოეტი: (აღელვებული მიეგებება): თქვენ ხართ. მთელი სიცოცხლე გელოდებოდით მე, ეს ხალხი. თქვენზე ლოცულობდა ყველა გიჟი და მეოცნებე.

მეორე: როგორ უბრწყინავს თვალები.

პირველი: სიზმარში ვარ სწორედ. ალბად, ღვინო მეტი მომივიდა.

პოეტი: ჩვენ აქ მეგობრები ვართ: ეს პირველი. ეს მეორე (თავს უკრავენ) თქვენზე ვლაპარაკობდით. მოგვწყინდა ეს ცხოვრება. ჩვენ ქვეყანას არ იცნობთ თქვენ: აქ სიღარიბეა, სიცივე. ჩვენ დღეს დარდისაგან გადავკარით.

პირველი: მე დღეს სადილის ფული არ მქონდა.

მეორე: მე საზაფხულო პალტოთი დავდივარ სიცივეში. რა ცივი ქარია. ფოთლებიც ცვივიან. ჩვენ უბედურები ვართ.

პირველი:  ღარიბები.

პოეტი: მეგობრებო, აწი ყველაფერი გამოიცვლება. ჩვენთან იქნება პირიმზე.

პირველი: რამოდენი მარგალიტები აქვს.

მეორე: ქოშები რა ძვირფასია. არ დაგემტვეროთ თეთრი ქოშები: ჩვენ ქვეყანაში ქარი ცელქია. (ცხვირსახოცით უწმენდავს).

პირველი: ყელსაბამი! სამაჯურები! სულ ძვირფასი ქვებია. რამდენი უცხო ქვაა!

პოეტი: თქვენ მეტად კეთილი იქნებით. ჩვენთან არ მოგეწყინებათ: ამან მუსიკა იცის, ეს მხატვარია.

პირველი: ჩვენ გვყავს კიდე მეგობარი. ისიც ჩვენთან იქნება.

პოეტი: რომ შეგვცივდება, მოგვეფერეთ. ჩვენ ატირებაც ვიცით და ნუ შეგეშინდებათ.

მეორე:  ჩვენ ხშირათ გროში არა გვაქვს, რომ ლამაზი ყვავილი ვიყიდოთ.

პირველი: გვაჩუქეთ რამე.

პოეტი: გააჩინეთ ოქროს ფულები.

პირიმზე ხელს გაიშვერს და ქარს ოქროს ფულები მოაქვს.

მეგობრები იჭერენ და ჯიბეებს იტენიან.

პირველი: რა ლამაზი ფულებია.

პოეტი: ახალი მოჭრილია.

პირველი: ბევრს ქარი იტაცებს.

პოეტი: ჯიბეები დამიმძიმდა. გაივსო.

პირველი: უბეში ჩაიტენე. ყოველთვის ვერ იშოვნი.

პოეტი: უჰ, დავიღალე.

მეორე: მეტი აღარ შემიძლიან.

პირველი: ცოტა მაცადეთ. გულისჯიბე არ გავსებულა.

პოეტი: პირიმზე კი დაგვავიწყდა.

მეორე: გვაპატიეთ სულწასულობა.

ბაღიდან ღიღინით მოდის ვიღაცა.

პირველი: ვინაა?

მეორე: ჩვენი მეგობარი იქნება.

მოდის მესამე.

პოეტი: ეს ჩვენი მეგობარია.

მესამე: თქვენი მონა მორჩილი გახლავართ (თავს უკრავს ბარბაცით).

პოეტი: მაგ ჩვენზე მეტად სწუხდა და სუფრაზე ჩამოგვრჩა.

მესამე: ტყუილს მოგახსენებსთ, ქალბატონო. პოეტები ყოველთვის ცრუობენ. ეს მაგათი ხელობაა. ათას უცნაურობას იგონებენ და აწვალებენ საწყალ ხალხს.

პირველი: (მესამეს ჩუმად) ნუ შეაწუხებ. ეს პირიმზეა.

მესამე:  ოო… მე ახალი აზრები მომივიდა… თავი ამერია (პირველს); პოეტი რო ამბობდა, ისა?

პირველი: ჰო.

პოეტი: რომ იცოდე, რა ბედნიერები ვართ.

მესამე: დიდათ, დიდათ სასიხარულოა. (ჩუმად პირველს) კი მაგრამ უღვინოდ როგორ შეიძლება.

მეორე: შევიდეთ კაფეში.

პოეტი: ძვირფასო სტუმარო, კაფეში ხომ წამობრძანდებით? მეგობრებს უნდათ ბედნიერება იდღესასწაულონ.

მესამე: მაგრამ ფული რომ სულ დავხარჯეთ.

მეორე: მე მაქვს ფული.

პირველი: ჩვენ გვაქვს ფული. პირიმზემ გვაჩუქა.

მესამე: ოჰ, დიდებულია. მაშ წამობრძანდით, დიდო მეგობრებო.

მეორე სამაგალითოდ უნდა მოვილხინოთ.

პირველი: ყველას ვანახოთ პირიმზე.

პოეტი: არავის დატოვებს უნუგეშოთ. ყველას დაასაჩუქრებს, ყველას გაახარებს.

მეორე: მე სიტყვა უნდა ვთქვა – შორეულზე, ქარზე, ბედნიერებაზე.

შედიან კაფეში. კაფე გამოცოცხლდება: მეტი წკარუნია და ლანდების სიჩქარე.

ამოდის მთვარე. ქარია.

გაიარს ღვდელი პირჯვრის წერით. უკან დიაკონი მისდევს.

ღვდელი: რა საძაგელი ღამეა. ასეთი ქარი წელს არ ყოფილა. მერე რა საცოდავათ კნავის ხანდახან.

დიაკონი: ჭინკებია, მამაო. ჭინკების თვეა. ადამიანს ატყუებენ.

ღვდელი: დაგვიფაროს სამას სამოცდახუთმა წმინდა გიორგიმ. ფუი ეშმაკს.

დიაკონი: ამინ.

მგზავრები:

დაბალი: ქარმა ბედის მოტანა იცის.

მაღალი: წაღება უკეთესი.

პირჯვრის წერით და ბუტბუტით გადიან.

კაფეში სიცილია, ხარხარი, ხმაურობაა. პირიმზე და მეგობრები გამოვარდებიან და გარბიან. კაფედან ხარხარით აცილებენ.

მეორე: ჩვენი ვერ გაიგეს.

პოეტი: საცოდავი ხალხი.

მესამე: ჩქარა. დაგვეწევიან.

პირველი: რა სირცხვილი დაგვემართა.

პოეტი: ნელა. პირიმზე დაიღლება.

მიიმალებიან. კაფედან გამოდიან სტუმრები.

მოხუცი: რაში იყო საქმე, შვილო.

შვილი: იმ ოთხმა ვიღაც ქალი მოიყვანეს. ქეიფი უნდოდათ და ფულის მაგივრად გამხმარი ფოთლები ამოაჩნდათ.

მოხუცი: გადაბრუნდა დრო. გაფუჭდა ხალხი.

მეორე ჯგუფი:

ერთი: ის ქალი ვიღა იყო?

ქალი: შეღებილი სახე ჰქონდა.

მეორე ქალი: იაფი პეპელა იქნებოდა.

ქალი: სხვა მაგათთან ვინ წამოვიდოდა.

მესამე ჯგუფი:

შავი: მე ვიცნობ მაგათ ვინც ბრძანდებიან.

ნაცრისფერი: მთვრალები იყვნენ, თორემ მაგას მაინც არ იკადრებდენ.

ყავისფერი: როგორ შერცხვათ საწყლებს.

ნაცრისფერი: ის ქალი ვიღაც უცხო იყო.

შავი: რა ლამაზი იყო. იმას თითქო არაფერი გაუგია.

ყველა წავიდა. კაფე დახურეს. მთვარეა. ქარი.

მოდიან პირიმზე და მეგობრები.

პოეტი: დავისვენოთ, მეგობრებო.

ჯდებიან.

პირველი: მეტად ჩქარა ვიარეთ.

პოეტი: პირიმზემ მოიწყინა.

მესამე: ბევრი შეურაცხყოფა შეხვდა.

პოეტი: ბრილიანტები და ფირუზები დაეკარგა.

მეორე: ფარჩა დაეხა. ქოშები დაემტვერა.

პირველი: ყველამ მასხარად აგვიღო. გვიკივლეს. მეგონა ქვებსაც გვესროდენ.

иемпие: მიუტევე, უფალო, რამეთუ არა იციან რას იქმან (ამთქნარებს, ეძინება).

პოეტი:პირიმზეს თვალები ნაღვლიანი აქვს. გვაპატიე, რომ ასეთი ცუდია ქვეყანა.

მეორე: ეს ჩვენი ბრალი არაა.

პოეტი: ჩვენ შეგაცდინეთ. მოგატყუეთ.

иелое: ჩვენ სულ სხვას ვფიქრობდით.

პირიმზე დგება.

პირველი: პირიმზე მიდის.

მიდის.

მეორე: პირიმზე მიდის ბროლის კოშკში.

პოეტი: ნუ დაგვტოვებთ. ჩვენ მარტო გვეშინია.

მეორე: ჩვენ აღარავინ მოგვეფერება. ნუ წახვალთ.

პოეტი: ბროლის კოშკში ბედნიერებაა. სინათლეა. სითბო.

პირველი: იქ ქარია და სიცივე.

დაუბერავს ქარი და წაიღებს პირიმზეს.

მეორე: წავიდა.

პოეტი: ისევ მარტო დავრჩით.

პირველი: არაფერი დაგვიტოვა.

 

სანდრო ცირეკიძე

20/IX, დილით და ღამით

[1923 წლამდე]