– „საქართველომ სთქვა, მეც ვიყავ
ქვეყნისთვის კეთილ მყოფელი,
ვადიდნე ჩემნი მოსავნი,
ვტანჯნი უარის მყოფელნი,
ვყვაოდი სამოთხის გვარად –
არ ვიყავ გასაყოფელი,
ვინც ახლა მნახონ – გასინჯეთ
რა ამაოა სოფელი….“
ჩყლზ წ. (1836 წ.)
იმავე ტაძარზე სწერია:
– „ნეტა იმ დროსა, რომელსა
იყავ შენ აღშენებული,
აღვსილი მადლის წყაროთი
და სიბრძნით განათლებული,
შემკული ყოვლის წესითა
და ესრეთ გაბრწყინებული. –
ვინ გნახოს, რომ არ იტიროს
აწ ასე გაცუდებული“.
გვაკლია ლექსიკონი. f5787982.
1899 წ. ტფილისში დაიბეჭდა:
Историческ. очерки Кавказк. Войнъ (Тифлись, 1899 года), თავი 16 გვერდი 25. სწერია (რუსულად.)
„აღამამადხანის შემოსევამ და საქართველოს დედაქალაქში ხალხის გაჟლეტამ შემაძრწუნებელი შთაბეჭდილება იქონია პეტერბუღზე და როგორც ამას სამართლიანათ ამბობს ზისერგანი – ლაქად ედება ჩვენს (რუსეთის) პოლიტიკურ სინიდისს“.
აბაშიძეს დაუსახელებია მოწმები თავის აპელაციაში: ნიკოლოზ დიმიტრის ძე ჯაფარიძე 1-ი – თუმანოვის 1, N13 და სერგო მურუსიძე. Спуск, N35.
საქმე გაიგზავნა მაისს 1913 წ. 1755N.
სანდრო ცირეკიძე
1913 წლის მაისის შემდეგ
