ცივი ღამე კაეშან-ხელს გულზე მისვამს, გულს მიყინავს…
შავ უფსკლურში გადაკარგულს თვალ დახუჭულ ვარსკვლავს სძინავს.
ღრუბელს მოსწყდა მთვარის შუქი და ფიფქ თოვლზე მოიქარგა…
მიიკარგა…
მოლივლივე ნაკადული ვერცხლ-ბორკილში მიილულა,
და… ჩემ ობოლ სიმღერაში მწარი სევდა გახვეულა…
სით წავიდე?… ნეტავი მეც ზღაპრის მკერდზე მიმაძინა…
ჩუ! შორს ღამემ გაიცინა!..
მე დამცინა!..
ალ. – (სანდრო ცირეკიძე)
1911, 22 ოქტომბერი
ხელნაწერი სალიტერატურო ჟურნალი „ჩონგური“, 1911, 30 ოქტომბერი, №6