სერგო, მარგალიტო! რითი ავავსო ეს ფურცელი ცალიერ ქუთაისში. წვიმს. დარია. და ყოველთვისაა მოწყენა. „ჯერ არასდროს არ ყოფილა ქუთაისი ასე წყნარი და უბედური. შარშან „ნიამორებით“ და „შვილდოსანით“ […]
რა რიგათ მიყვარს, რომ იცოდე, შენი სახე! ის სარკეა ჩემი სულის… ჩემი გულის სიღრმეში შენი თვალები ინთება, ვით ორი დიდი მოკიაფე ვარსკვლავი ცაზედ, შემოდგომის ბნელ ღამეს. […]