სერგო, მარგალიტო! რითი ავავსო ეს ფურცელი ცალიერ ქუთაისში. წვიმს. დარია. და ყოველთვისაა მოწყენა. „ჯერ არასდროს არ ყოფილა ქუთაისი ასე წყნარი და უბედური. შარშან „ნიამორებით“ და „შვილდოსანით“ […]
სოსო! შენთან ერთი ჩემი ძველი მინჲატურა დარჩა, „ლეილას“ მეორე ნუმრისთვის რომ გაგატანე. გთხოვ ეს მინაჲტურა გადასცე ბ. გრ. ცეცხლაძეს მისი გაზეთისთვის, რისთვისაც ძალიან მადლობელი ვიქნები. […]
ოცნება დაე, გაფრინდი, ოცნებავ, გაჰგლიჯე ბადე გონების, იქ წადი, სადაც ამ ქვეყნის, არა რა მოგეგონების. ის მხარე შენთვის არსებობს, შენც გიყვარს, მასაც უყვარხარ. იქ წადი, […]
მზე მის კულულებში ოქროს გვირგვინს წნავდა; ლაპლაპა ტბა მის სახეს გულში იკრავდა; სალამურის სევდიანი მოთქმა შორიდან საკოცნელათ ეპარებოდა, მისი გამხიარულება სურდათ… ის სდუმდა… ჩუ! პირზე ღიმილმა […]
I 190* წელი წასვლას ადგა და მომავალი წელი ჩვენ ცოდვილ ქვეყანას უახლოვდებოდა, ნახევარი დღის სავალი ღა აკლდა. უმზეო, მაგრამ თან უთოვლო დღე იყო: ეგერ-აგერ თუ […]
– მითხრა, რომ ჩემთან იცეკვებს, წითელ ვარდებს თუ მივუტან, – წამოიძახა ახალგაზდა სტუდენტმა: – მაგრამ მთელ ჩემ ბაღში არც ერთი წითელი ვარდი არაა. ამას ყური მოკრა […]
ღამე. ქარი. შემოდგომა. გზაჯვარედინი ქალაქში. ერთ კუთხეში კაფეა: სანთლები, ჭიქების წკარუნი, სიცილი, ლანდები, გადაღმა ბაღის კუთხეა: ფარანი, ყვითელი ფოთლების ცვენა და ტრიალი. პირდაპირ ქუჩაა ბნელი პერსპექტივით. […]
რაინდთა ლანდები ორი ზურმუხტოვანი მთის შუა მდინარის პირას ხავსიანი ნანგრევი რომაა, იგი მოჩვენებათა სასახლეა. როცა შეღამდება და მთები დაიძინებენ, მაშინ შეთრთოლდება ნანგრევი; ნელი-ნელ აიმართება მარმარილოს […]
