რჩეულ თვეებში მე მიყვარდა მხოლოდ მაისი და გაზაფხულმაც მომიტანა ვარდის თილისმა. ზვიად წინაპრებს გადასძახა მეფურ თბილისში, ოქროს ჩარდახთან ზეიმობდა დღეს ქუთაისი. ჩემ ლურჯ ძარღვებში აჩუხჩუხდა […]
ქართველ მხედრებს შესწყდა ლანდების მუნჯი ზმანება, ფარაჯამ სცვალა ტანზე მარმაში, დღეს ერთი მატკბობს: მკვეთრი ბრძანება, ჩემს შეყვარებულ ცივ ყაზარმაში! მთავარსარდალო! მალე რაშები… ნუ გვახსოვს […]
სონეტი ეთერის ქალებს თოთხმეტ სტრიქონში მოქცეულა ჩემი შაირი, მარმარ სიტყვების გამოკვეთა სულს ეცნაურა, მაგრამ არ მიყვარს ყრუ სონეტი რაგინდნაირი, – პეტრარკას ხელით მსურს ავხაზო თეთრი […]
პატარა გოგო, პატარა ქალი, თვალებციმციმავ, მემახსოვრები, ჩვენი იმედი და მომავალი, ლამაზი, კარგი, ლაღი ცხოვრების. პატარა ქალო, სწავლისთვის გაქებ, ტკბილი ოჯახის ნაზო მშვენებავ, ნაფლეთი კაბა, ეგ სიღატაკე […]
დღეს განვიცადეთ ღვთაებრივი დანაკარგისი. ვფიქრობ, პრინცესა უბედური, რომ სიზმარშია, ამა სეფექალთ შემოევლო შავად არშია: მომკვდარა პანი, მეოცნებე ღამის მარკიზი! ქრება გლოვილში ორეულად ორი ნარგიზი. მწუხარე […]
შენი მუსიკა ცეცხლით მთვრალია. ქარის ფუგებით სულს განიბანდი. შენთან: სიცოცხლე, მზე, იტალია, მეფე, კავური და გარიბალდი. სამ კუბოს ცქერდი ცრემლში თრობილად, გლოვის ზარს ღამეს რომ არეკიებს […]
ეს როდის იყო, ნეტავი როდის. მგონი ვიყავი ათი წლის ბავშვი, როცა ტრფიალი პირველად მოდის და ცნაურდება ქვეყანა თავში. ის ლურჯი კაბით გამოდიოდა, როგორც ეთერში კვირული […]
