პირველი მოციქულები თავისუფალი ლექსისა: ლაფორგი, გუსტავ კანი, ვერჰარენი, გრიფფენი, ფრანსის ჟამი. საფრანგეთში თავისუფალი ლექსი იყო რეაქცია ალექსანდრიულ ზომის. ლექსის სტრიქონი დამთავრებულია თავის თავად და აქვს თავისი […]
ა. არის ორი მწვერვალი ქართულ პოეზიაში: შოთა რუსთაველი ქცეული ლეგენდის ობიექტად და მოცემული გენიალურ და მუმბერაზ ხაზებში ფშაველი ვაჟა. ორი პოეტური სახე, პოლიუსი ორი ქართული სინამდვილის […]
პოეტი. პოეტის სახეობას აქვს მნიშვნელობა საკვირველი. ინტიმურ საუბარში ორდენის წევრები ორი სიტყვის ასპექტში ახასიათებენ პოეტის ხაზებს – სიცოცხლის კატეგორია დამაჯერებელი აკსესუარია პოეტის საერთო ფიგურაციაში. ორდენს ახასიათებს […]
კოლაუ ნადირაძე მოინათლა ავზნიან ქუჩაში, რომელმაც იცის „ფეხის ადგმა“ და სავსეა თავის მკვლელებით, ქუჩა მორწყული „მთვარის ბალღამით“, და დახაშმული მთვარის სიყვითლით. მე განგებ მომყავს ეს პეიზაჟი […]
არის ერთი პოპულიარი და მოდის თემა; კრიზისი. ანდრეი ბელიმ სამი მონოგრაფიით გამოიტირა სამი კრიზისი: „სიცოცხლის“, „პოეზიის“, „მეცნიერების“. შპენგლერმა მთელ დასავლეთ ევროპას უწინასწარმეტყველა კულტურის დაღუპვა. პოპულიარულია ჩვენშიც […]
ტიციან ტაბიძეს ქალი: შავი ნაწნავი გადავკიდე მერიდიანზე, და ველი ახლა ათრთოლებით მთვარის გატეხას, ბევრი ლოცვაა დაფენილი იდუმალ ქვაზე, მრავალი ელის სარკეების ცქერით ატეხას. ვაჟი: ძვირფასო […]
პირველი სეანსი დაუმთავრებელ მთვარის სოლოს იმღერებს ქალი. იმღერებს სოლოს დასველებულს სქელი ისრიმით. და გამწვანდება მის სახეზე ბოროტი ხალი. ხალი დამპალი, შეხვეული დანესტილ სირმით. (მე ეს ამბავი […]
ძველი ხატების დიდ მინანქრებში კვდება ტფილისი ქართლის დიდება. და მოგონებას ქვების ნამქერში ჩემი თვალები გაეკიდება. ო, საქართველო, მინდა მივმართო დარღვეულ სხეულს, ჩემს მიწას-დობილს: შენ ამ სივრცეში […]
ქალაქს მოედვა დღეს ქარიშხალი (ეკლასიებში დაამსხვრევს ზარებს), ნევრასტენია და მწვანე შხამი სამშობლოს ცაზე ჰქმნიან კოშმარებს. გადაირია მაცხოვრის ხატი და სუნი დადგა დამპალი ლეშის, ო, ჩემი […]
