როგორ მაშინებს ჩვენს სოფელში მე დაბინდება, სიჩუმე მოდის, როგორც დედა მკვდრის საფლავიდან; მკვდარ ძმებთან წასვლა და ტირილი მეც მომინდება, არ ვიცი სოფლის მყუდროებას ვით გადავიტან. […]
მალარმე ის იყო თეთრი თავახრილი და ოქროპირი, უცხო სიტყვები ვით გედები მან ადიადა. მისთვის ოცნება იყო მკაცრი იროდიადა, და იყო მარტო სილამაზის ძვირფასი გმირი. როგორც სტუმარი, […]
ნოხთა ყვავილებს გადაესხა ოქროს სასხური, მაგრამ დედოფალს ჯერ არ სძინავს და თეთრად ელის, პირამიდებში გაიფანტა ნისლი სიბნელის და კიდევ ერთხელ მოშვილდაობს მეფის მსახური, დღეს სხვანაირი: ფერწასული […]
* * * პაოლო იაშვილს – მომეწყინა ყვითელი დანტე, ვაქებდი შექსპირს – მაგრამ ფარდა!.. შექსპირს უარი!.. რა ვქნა, რომ ჩემთვის ბეთხოვენი მხოლოდ ყრუ არი, და რომ […]
წვიმა და წვიმა. ცივი ველი, გამხდარი ლანდი. ვინ არი ლანდი?.. გზა სად არი?.. გამხდარ ლანდს სცივა, უნდოდა ბინა… გაციებულს დააგვიანდა, გაყინულ კვნესით დიდხანს ივლის და ვერსად […]
გაიხსნა ჭიშკარი. სულო, რად იჩქარი? ვეღარ დაბრუნდები: იქ საშინელია. ყოფნა გაწამდება, როცა დაღამდება, ვერ გათამამდება ვინც გრძნობით ნელია. სურვილში ვერ ვკვდები, მტანჯავენ ღმერთები, ქალების მკერდები დამშრალან, […]
მომდურავ თავადს მე ვიგონებ ნაზი ზმანებით. წაიღო კოცნა და ნაწილი ჩემი პერანგის; ყველას გიყვარდათ, _ სიყვარული მეც დამანებეთ… მე მოვიტანე ელვარება ფერადი ჰანგის. და ჩემ ცელქ […]
