„ცისფერი ყანწები“ პირველი მემარცხენე სკოლა იყო და არის ქართულ მწერლობაში. რვა წელიწადია ეს სკოლა აწარმოებს თავის სასტიკ ბრძოლას ახალი გზების დაპყრობისათვის. ჩვენ დღესაც ვერავის დაუთმობთ პოეზიის […]
ერთ დღეს ჩვენთან მოულოდნელად მოვიდა პირშიშველა ახალგაზრდა, თითქმის ბავშვი, რომლის გარეგნობა უტყუარად მეტყველებდა, რომ იგი პოეტი იყო. ეს იმდენად ნათელი იყო ჩვენთვის, რომ აზრად არ მოგვსვლია, […]
პაოლო იაშვილი და მე თბილისში, ჯაფარიძის ქუჩაზე, ერთ სახლში ვცხოვრობდით. კარის მეზობლები ვიყავით. ერთმანეთს ყოველდღე ვხვდებოდით და საღამოს ჟამს ბაღში გასვლა და იქ საუბარი გვიყვარდა. სახლის […]
მოგონებების ფურცელი 1923 წელს ჩამოველ თბილისში. ძლიერ მინდოდა ჩემი მეგობრების ნახვა, რომელნიც ქუთაისიდან ჩვენს სატახტო ქალაქში გადასახლდნენ. მომენატრა თბილისი, რომელიც უკვე ორი წელიწადი არ მენახა. ჩვენ, […]
ნიკო ლორთქიფანიძე (მოგონება) არიან ადამიანები, რომელთა დავიწყება შეუძლებელია. ულმობელია ადამიანის მეხსიერება. იგი ხშირად მტანჯველია და მაწამებელი; ზოგჯერაც ჯალათივით უწყალო და სასტიკი. მაგრამ იგი სიამის მომგვრელიც […]
ქუთაისში დავაპირე წასვლა. მომენატრა ჩემი მოხუცებული დედა, მისი ნახვა, მისი ალერსით გათბობა. მომინდა ჩემს მშობლიურ ქალაქში გავლა. გავლა ისევ იმ ადგილებში, სადაც ჩემი ყრმობა გავატარე, სადაც […]
