და ისევ ღამე, ისევ წვიმა ფეხის ხმაურით; ვერ გადურჩები შემოდგომის მე ნაკლულ დღეებს! და მაწანწალა ჩემი სული – ნათრევი ყურით – კიდევ გამოცდის შეყვარების მწარე სიცხეებს. […]
ისევ ბავშვობა მაგონდება სათუთი, ნაზი, ზამთრის მხატვრობა ჩემი ფანჯრის ვიწრო მინაზე, – ამბროლაური, დიდი ეზო, დიდი ცაცხვები და სათამაშოთ არჩეული ფერადი ქვები. როგორ მიყვარდა […]
კოლაუ ნადირაძის მინაწერი ფოტოზე: „ბებეშკა“ (ბესარიონ) მამალაძე და კოლაუ ნადირაძე თავის ძაღლით „ემირ”. 1918 წ. ქუთაისი, გადაღებულია ბათუმის ფრონტზე წასვლამდე, თურქების მიერ ოზურგეთის აღების შემდეგ.
წიგნიდან: Notre Dame პაოლო იაშვილს მთვარის ლანდები კრთიან ხეებზე – თეთრათ ნაქარგი; შენ ნუღარ სტირი წარსულ დღეებზე, დამშვიდდი, კარგი. ისეთი ღრმაა და წმინდა ზეცა […]
მუდამ ერთათ ვართ განუყრელათ, დაუცილებლათ, – საბრალო მუნჯო, ჩემო ლანდო, მორთულო თალხით; ჩემი აქ ყოფნა გაგიხდება შენც სანანებლათ: აქ არვინ ხარობს ჩემ შეხვედრით და ჩემი ნახვით. […]
დღეს ისევ ისე შენში სცოცხლობს ძველი თამარი – ჩემი თამარი, რომ მიყვარდა ოდესღაც, წინათ. წარსული ტრფობის ისევ ათრობს გულს მუჯამარი; დღეს ისევ ისე შენში სცოცხლობს ძველი […]
დაცვივდნენ ფოთლები ვერსალის ბაღებში. მოწყენილ დედოფალს აშინებს წვიმა. საღამოს ლანდები კრთიან ოთახებში. დაცვივდნენ ფოთლები ვერსალის ბაღებში. მძიმეა სიჩუმე სასახლის თაღებში. ვინ იცის დედოფალს რათ გაეღიმა! დაცვივდნენ […]
სახრჩობელებზე ჩამომხრჩვალი ღამის წამები. ვიხუტებ მთვარეს და დავეძებ მშვენიერებას. მათბობს ტკივილით საკუთარი სულის წამება, ჩემ ბოროტ სხეულს მე დაუწყებ ისევ ფერებას. უფსკრულის პირზე სიარული არ მენანება: […]
სანდრო ცირეკიძეს დავიწყებული ძველი ფონები და ნანგრევები დიდ ციხეების: ჩვენი დიდება მოსაგონები, ფართო ჩრდილები ცაცხვის ხეების. შედიხარ ჩუმად, გრილი ტაძარი… მოთაფლისფერო სახე მამების; და […]
