აფხაზეთი, გულრიპში. მარო შანშიაშვილს. ძვირფასო მარო! ტიციანთან ვართ შეკრეფილნი შენი მეგობრები. როგორც ყოველთვის, ისე ეხლა. მოგიგონეთ სიყვარულით და ჩვენი მასპინძლის თაოსნობით შევსვით შენი სადღეგრძელო. გისურვებთ მალე […]
დევების სისხლი არ მისვამს, არც ორბის გული მრგებია. მთებმა უბეში ჩამისვა – სად ბროლით ღვართქაფებია. ოდიში გადმომივლია, ცხრა მთა, ცხრა ველი ცვრიანი. გნახე – ჩიტი […]
ჯერ მზე არ ამოსულა, მაგრამ ზეცაში თანდათან სცხრება და ნელდება ვარსკვლავთ კაშკაში. ჯერ კიდევ მთვარე არ გამქრალა, ჯერ კიდევ მნათობს და მთის მწვერვალებს სათნოებით მაღლიდან […]
დღეს ისევ მიგვაქანებს თეთრი ეტლი, თეთრი გზებით. ჩვენ გავყვებით ბუქს და ქარებს და თოვლებით დავითვრებით. მხოლოდ ახლა, მხოლოდ ახლა მე მოვნახე შენი კვალი, და სივრცეში […]
I. ეს იყო ფოთის ბნელი ღამე, რომლის მზგავსი ჯერ არ ყოფილა! ეს იყო ღამე, როცა ფიქრი უიმედობის მხარეში მიჰქრის. არსად შობილა ქვეყანაზედ ასეთი ღამე, არსად შობილა […]
