ივანე ყიფიანი – Page 2 – Blue Horns
January 29, 2020

ბიოგრაფია

(1893-1948) ივანე გიორგის ძე ყიფიანი დაიბადა 1893 წელს. დაამთავრა ქუთაისის კლასიკური გიმნაზია. სწავლობდა პეტერბურგის უნივერსიტეტში ისტორიულ-ფილოლოგიურ, შემდეგ – იურიდიულ ფაკულტეტზე. 1911 წელს ქუთაისში გამოაქვეყნა მოთხრობების კრებული. […]
October 11, 2019

ტირანებს

ჩვენ ვაშენებდით დიდ პირამიდებს და უდაბნოებს ვქმნიდით ქალაქად. ჩვენ ცხარე ცრემლს და შეურაცხოფას თქვენ არ აგდებდით გროშად, არაფრად. არ გვქონდა სწავლა, თავისუფლება, ტანჯვით მიჰქროდა ჩვენი დღეები; […]
October 11, 2019

ივანე ყიფიანის მამის განცხადება ივანე ყიფიანის მინაწერით

Принять.   მისს მაღალკეთილშობილებას ქუთაისის სათავად აზნაურო ღიმნაზიის გამგეს, ბატონს ოცხელს შორაპნის მაზრის სოფელს ვარძიას მცხოვრების აზნაურის ივანე დავითის ძის ყიფიანისაგან    თხოვნა წარმოგიდგენთ ამას თანავე […]
April 4, 2019

„ცისფერი ყანწების“ განცხადება

„ცისფერი ყანწები“ პირველი მემარცხენე სკოლა იყო და არის ქართულ მწერლობაში. რვა წელიწადია ეს სკოლა აწარმოებს თავის სასტიკ ბრძოლას ახალი გზების დაპყრობისათვის. ჩვენ დღესაც ვერავის დაუთმობთ პოეზიის […]
June 25, 1979

ლიტერატურული ქუთაისის მოგონება

მინდა მოვიგონო ქუთაისის წარსული, განსაკუთრებით ის წლები, როცა იქ მწველი ლიტერატურული ბრძოლები მიმდინარეობდა. ეს ქალაქი, რომელსაც, მგონი, აღარც კი ვახსოვარ, ჩემს მეხსიერებაში ისევ ცოცხლობს იმ თავისებურებით, […]
January 1, 1932

გაზეთის „ზარია ვოსტოკა“ რედაქციის აივანზე

ვალერიან გაფრინდაშვილი, პაოლო იაშვილი, ნიკოლო მიწიშვილი, კოლაუ ნადირაძე, ივანე ყიფიანი, რაჟდენ გვეტაძე
January 1, 1932

იოსებ სტალინს

მშრომელთა სიბრძნევ, შენ ლომების მოდგმამ დაგტოვა. კახეთის მიწამ და ტფილისმა ძუძუ გაწოვა, აგიშვა გორმა, როგორც მთებმა ურჩი ნაკადი, ბაქომ, ბათომმა მოგაფარა რკინის ნაბადი.   ხარ ელვარება […]
March 12, 1930

სოფელ სიმონეთში

სერგო კლდიაშვილი, გიორგი ლეონიძე, შალვა აფხაიძე, შალვა დადიანი, ტიციან ტაბიძე, პაოლო იაშვილი (გადაშლილი), ივანე ყიფიანი, დავით სულიაშვილი    
January 1, 1922

ფეხშიშველი

ფიქრით გარდიწვა ჩემი თავი, როგორც სახარა. რუხი სიგიჟე ფეხშიშველი დამსდევს დანებით. მოდის სიკვდილი შევარდენის გამოქანებით. ავმა ლოთობამ ხერხემალი მეტათ დახარა.   გალურჯდა უპე, შეიპარა სულში ჭაღარა. […]