Отецъ, отецъ! нельзя ли
Мიръ зажечь мечтами?
`Царь Гоголь~. Л. Андреевъ
ვიშვი, გარდვიქმენ, ვეძებ უხილავს,
ლტოლვას არა აქვს საზღვარი, კიდე;
მოვხიე სულსა სევდის გაროზი,
მოვხიე სულსა გლოვისა რიდე.
ოცნების ფრთებზე დასვენებული
ბედისგან აღთქმულს მიველტვი კუნძულს;
ჟამი ვერ ჩაჰკლავს სულისა გზნებას,
ჟამი ვერ ჩაჰკლავს ყოფნის გაზაფხულს.
სალამს მიძღვნიან შორეულ ქვეყნის
მაღალი მთები, მიწა და ცანი;
რამ შეაჩეროს ოცნების რაში,
რამ შეაჩეროს ლტოლვის მერანი?..
ვეღარ აცოცხლებს სულს სინამდვილე,
მისთვის გაურბის, ეძებს სასწაულს;
ჟამი ვერ ჩაჰკლავს სულისა გზნებას,
ჟამი ვერ ჩაჰკლავს ყოფნის გაზაფხულს.