ადონაის – Blue Horns

ავტორი : ტიციან ტაბიძე

თარიღი : 1911

ადგილი :

საცავი :

გამოცემა :

პოეზია, შემოქმედება

ადონაის

სონეტი

ნუ განმიკითხავ მე, უფალო, ცოდვილს, უბედურს.

რომ ვმსახურებდი სულს მაშფოთარს, მას ვუგდებდი ყურს…

ბევრი ვიტანჯე, არ ვიცოდი – რაა ნუგეში;

დიდხანს ვატარე ღვთის სახითა გველი უბეში…

ვინც ტანჯვას იცნობს, შენ იმისგან ელოდე ქებას –

შვებაში მყოფი ხომ სოფლათვე ქმნის ძირს ღვთაებას!..

ვინცა ჩემსავით ყველაფერი მოკლა, დამარხა –

სისრულით მხოლოდ მან გიწამა, მან დაგინახა…

არ ვიცი, რისთვის მესიზმრება მე მკვდარი მხარე…

არ იქნა – სევდას ვეღარ მოვსწყდი, ვერ გავეყარე…

ყველგან წინ მიდგას ცრემლის კუბო, წადილთ სამარე…

შენდა მოვედი, ადონაის, შენდა მოვედი!..

განა არ მეყო, რაც მცარავდა მე უღვთოდ ბედი?

წარმოუვლინე სულს მშვიდობა, დახსნის იმედი…