პოემა ტარანტული – Blue Horns

ავტორი : კოლაუ ნადირაძე

თარიღი : 1920 წლამდე

ადგილი :

საცავი :

გამოცემა :

პოეზია, შემოქმედება

პოემა ტარანტული

მწვანე თვალებში უპოვიათ სადგური ბინდებს;

მძიმე აბრეშუმს გადუყრია ნაოჭი წელზე;

ეგებ ტურნირი გაემართათ თქვენთვის რაინდებს,

და სათარეშოთ გასულიყვნენ რაშებით ველზე.

 

ღამის ბადეში შეიჭრებით, ვით ჯეირანი,

და ჰაერს არღვევთ სურნელოვან, ძვირფას ხაზებით;

თქვენ ინდოეთი გაოცნებებთ, ხან კი ირანი,

და სიტყვას: ძვირფასს, გაუღიმებთ, გაენაზებით.

 

მრავალ ფერებათ დაიღვრება თვალთა მორევი:

(ვაგნერის ხმები და შექსპირის ცივი ლანდები!)

თითქოს ჩავიდნენ ტბის სარკეში ნიამორები,

თითქოს შეიხსნა დედოფალმა მელავანდები.

 

დამქრალ დარბაზში ატირდება ჭიანურები;

და თქვენც გადმოხვალთ მათ ხმებიდან მიუწვდომელი;

ჩემი თვალები მშორდებიან თქვენი ყურებით,

გულიც მოკვდება სიყვარულის ხარბი მდომელი.

 

შავი ბეჭედი ცერზედ მოსჩანს, ვით ტარანტული;

(იჭვით ელიან სხვა თითებიც დაგვირგვინებას)

ფარჩის კაბაზე ღიმილია გადაფანტული:

უცქერის ნაზათ დედოფალი ამ ქორწინებას.

 

დანაბულ ცქერით დაენდობა რჩეულ თითს წამით –

– სარკის სივრცეში ქარავნები ნისლათ ჩნდებიან –

სწამლავს დედოფალს საოცარი მკბენარი შხამით;

შეყვარებული სხვა თითები რას მიხვდებიან?

 

ჩვენი თვალები იმ ბეჭედში შეხვდენ მგზავრებათ.

ო, სინამდვილე სანატრელი სპარსულ ნოხების!

მრავალი მთვარე ამაყობდა იქ ღვდელ-მთავრებათ,

თითქოს შეშურდათ მათ წარსული დიადოხების.

 

მთვარის სხივებზე იქ დარდობენ თვლები ძვირფასი;

დედოფლის თვალებს რათ დაშორდა ცრემლი კრიალა?

მედიდურ სახით მოგვევლინა ჩვენ ქანდირბაზი,

და ხავერდისფრით ვარსკვლავები ააშრიალა.

 

უცნაურ კოშკებს ის აშენებს ფერად რკალებით;

მოიხდის ცილინდრს და ლორნეტით დაგვაკვირდება.

შემდეგ ღამეში კვლავ ჩაჰყვინთავს აკანკალებით,

თავის სიყვარულს ის არავის არ დაპირდება!

 

და მხოლოთ მაშინ, როს რიჟრაჟი განესტავს მინებს,

დედოფლის ხელი დაკბენილი ისევ შავდება;

თავათ სიკვდილი ჩვენ ბეჭედით დაგვაქორწინებს

და მდუმარება სარკეებით გადმოზღვავდება.

 

მაშინ ჩჰქრება სასახლეში სანთელთ კრებული;

ძვირფასი ქვებით ოთახები დაიქარგება;

მე დედოფალი დამცილდება ატირებული,

და მოჩვენებათ მზის სხივებში დაიკარგება!