ყვითელი ტრფობა – Blue Horns

ავტორი : კოლაუ ნადირაძე

თარიღი : 1920 წლამდე

ადგილი :

საცავი :

გამოცემა :

პოეზია, შემოქმედება

ყვითელი ტრფობა

როცა ოცნება დაქანდება, ვით შევარდენი,

და ჩემი ცქერა თეთრ ლოდინში ანავარდდება,

შორეულ ტრფობის სურნელება კვლავ მარადდება,

და უცნობ ქალის მოჩვენებას მე ვეღარ ვდევნი.

 

მაგრამ გვაშორებს მუდამ სივრცე თვალმიუწვდენი;

იქ, ცივ უფსკრულში ჩემი გული კვნესით ვარდება;

მოველი ღამით და ოცნება არ ივარდება;

ღმერთო-გამჩენო! ვეღარ ამაქვს ტანჯვა ამდენი.

 

დაბურულ გზებით მე დავყავარ იდუმალ ვნებას;

ბევრი ვარდები დამეკარგა სიცოცხლის გზაზე;

ხშირათ ქუჩებში ველოდები ნანატრ ჩვენებას;

 

მისი ვერ შევქმენ სინამდვლე მე სილამაზე;

მის ლანდურ სხეულს ვერ ჩაუდგი სიცოცხლის ალი,

და ისევ რჩება იქ უცნობი და გამჭვირვალე.