ჩვენ გაგვაშორებს მალე ვერსები.
სხვა ქვეყნებისკენ გაგაფრენს გემი.
შენს გადაფრენას ვეალერსები
და მწუხარეა ალერსი ჩემი.
ამაოდ გვსურდა პეიზაჟებში:
ერთად ნავარდი როგორც ჯეირნებს…
განვმარტოვდები მე აქ ვაჟებში,
შენც მთვარე მარტოდ გაგასეირნებს!
მე დანანებით ახლა ვრწმუნდები:
თუ მქონდა ბედი, შენთან მელოდა!..
ასე მგონია: არ დაბრუნდები,
როცა წამოხვალ საქართველოდან!
ო, ვინ გაუძლებს ქარში ნეშოებს,
შენს მოლანდებას შიშველ ბეჭებით!..
ამ ცას, ამ ბაღებს, ამ გომბეშოებს,
რომ ატარებენ ზურგს მეჭეჭებით!
გავყიდი სახლ-კარს ურჩი ტრფიალი…
ან ავაცეცხლებ ხავსიან ყავრებს…
და უპატრონოდ მოხეტიალე, –
შენთან ძვირფასო, გავყობი მგზავრებს!.