6 გვიანი სურვა
სადღაც გზაში დაგეტაცა ლეკვისათვის ხელი.
ათრთოლებულს ნეტარჰყოფდა შენი უბე ცხელი.
მე კი მტანჯდა, – ო შენდამი ტრფობა გაუმხელი.
რძეს ეძებდი. ვერ იშოვე. ლეკვის ნაცვლად გლოვდი.
რძე ძუძუში რომ გქონოდა, – შენ თვით მოაწოვდი.
მაგრამ იყავ ჯერ ქალწული! მხოლოდ სიზმრებს ქსოვდი.
ნაზი ლეკვი წკმუტუნებდა: ალმას ცრემლით ნამდი.
ო, რა შექნა, მე უბედურს!.. სატრფოდ არა გწამდი
და ჩემს ცრემლებს ამწუთხებულს რძის მაგიერ ვსვამდი!..
ახლა ვნატრობ: ოდეს გავჩნდი, მაგ ლეკვს რად არ ვგვანდი,
თუ ცხელ ალერსს მაღირსებდა იღბლიანი ფანდი!..
დღეს კი რა ვქნა!.. ორეულად მსდევნის შენი ლანდი!