სტიროდენ – Blue Horns

ავტორი : პაოლო იაშვილი

თარიღი : 1915

ადგილი :

საცავი :

გამოცემა :

პოეზია, შემოქმედება

სტიროდენ

სტიროდენ ერთად ჭიანურები

და სალამური ტკბილი ხმიანი;

სულს შეცდომისთვის ნუ ემდურები,

თუ გრძნობა იპყრობს მას ვნებიანი.

 

ვნახე ტოლები ცეკვით მთვრალები

უვლიდნენ წრესა ლამაზის რხევით;

– „შენ მართლა გიყვარს ჩემი თვალები?“

– „მე შენ მიყვარხარ“. – „ო! სთქვი გარკვევით!“

 

ბაგენი ლალის, მღერდენ სიმთვრალეს,

პასუხი ალის ისმოდა ნელი.

„ჩვენ დავიღალეთ“, – „ჩვენ დიდხანს გელით“.

„შენ სიდან მოხვალ?“ – „შორეულ ველით“.

„ო! მსურხარ ძლიერ! მსურს კოცნა მწველი!“

 

და იყო კოცნა! თავს ივიწყებდნენ,

როგორც ფოთოლნი მთვარის დროს ქარში.

ხმები, ვით გველნი, ხვევნას იწყებდნენ…

მე ვგრძნობ შვენებას… ვცხოვრობ სიზმარში.

 

გაზეთი „მეგობარი“, №4