აფთიაკარი – Blue Horns

ავტორი : პაოლო იაშვილი

თარიღი : 1933

ადგილი :

საცავი :

გამოცემა :

პოეზია, შემოქმედება

აფთიაკარი

აფთიაკარი

 

როცა ჩამოდის მამა,

ჩამოაქვს სურნელი ძვირფასი ერთი,

ჩამოაქვს ვაჟკაცს ლამაზს

უბრალო სუნი პიტნის წვეთის.

 

აზიურ ზამთრის კალოშს

უდის წამლის სუნი,

და ჩემს ოთახში გალობს

წამლების კეთების წკარაწკუნი.

 

სოკრატის თავი

და თეთრი ბინტი

აცურდებიან უეცრად

და ჩემი ფიქრი იქითკენ მიდის,

როდესაც ჩემთვის

პირველად

ყვავილი უნდა აეცრად.

 

და თითქოს მამა

ჩემს ოთახში უნდა ეძებდეს

რამე შენაძენს, რომ მხნეობა

შვილის შეაქოს,

მაგრამ მოითხოვს

უეჭველად ყველა რეცეპტებს

და გააჩაღებს ლათინურ სააფთიაქოს.

 

რა ტკბილი არი

ჩემთვის მისი,

„ქვანტუმ სატისი“.

დაისვამს მუხლზე

შვილიშვილს და დაუწყებს ბოხად:

„ეს რად გჭიროდა,

გაცივება ხშირი რად იცი“

და ბავშიც ყნოსავს

მის იოდით გაჟღენთილ ჩოხას.

 

სიტყვას არ იტყვის,

რომ აკლია ჩითი, შაქარი,

სწუხს რომ წამლების

შოვნა უჭირდა,

დასტირის წამლებს

ლირიკული აფთიაქარი,

გამოკვეთილი გარეგნობით

თითქოს თუჯიდან.

 

პაოლო იაშვილი

1933

Facebook
Twitter