ჩემმა ოცნებამ ცის გაღებულ კარებს მიასწრო.
მოველი ჯარებს დაისიდან, ვით კეისარი.
ორი სარდალი: აშორდია და კალიოსტრო –
იწყება ომი ძველებური შუბით, ისარით.
ცრუ ქიმერები შეებრძოლენ ცრუ აზნაურებს.
სიკვდილის ცეცხლში გაჰკივიან ამორძალები.
თავის დანაკლისს იმ წუთშივე ინაზღაურებს
გრაф კალიოსტრო და სწორია ისევ ძალები.
ქმნიან: რაინდებს აშორდია დაუზვერავი
და კალიოსტრო – ჯავაირჩი ფრთიან საპფირებს.
ლურჯ და ალისფერ ლაშქრობაში მეტობს ვერავინ,
მაგრამ დახევას თვალ-ლალების მეფე აპირებს.
მას ქართულ ჯარით ჩოხოსანი გაეკიდება.
აზნაურები ამარცხებენ ბროლის ყაჩაღებს.
და რადგან ერგო აშორდიას მეფის დიდება –
მარგალიტის ტახტს დაისებში ის გააჩაღებს.
ახლა უყივის თავის მგოსანს – უნდა აჩუქოს
თავადის ღერბი – ზიარების ზამბახათ შლილი –
ოქროს გვირგვინით სამუდამოთ რომ გააშუქოს
თავის მემკვიდრე – ვალერიან გაფრინდაშვილი.
27 აგვისტო, 1920 წელი
