ტკბილმა ოცნებამ დიდხანს მაჯერა, რომ ვიპოვიდი ქვეყნად სამოთხეს; მაგრამ მოვტყუვდი – და ბედისწერა, ვიცი, მიმაფრენს არყოფნის კუთხეს… „გუშინ“ არ მახსოვს… „ხვალე“ გავს უფსკრულს… რაა ცხოვრება?.. მკვდარი […]
ბატონებო! როდესაც ილიასა და აკაკის უპირისპირებენ ერთმანეთს, მათ ჩვეულებრივათ ასეთ განმარტებას აძლევენ. ილიამ იცის და ქმნისო და აკაკი ქმნის და თავის შემოქმედებას მერე ეცნობაო. უფრო მარტივათ […]
ჩვენ ახალგაზრდა მწერლებს ჩვეულებრივათ ორ ბანაკათ ყოფენ. ერთი ბანაკი სრულ უიმედობას შეუპყრია, ხოლო მეორე, აწმყოთი უკმაყოფილო, მომავალს ოქრო-მკედით ქარგავს. პირველნი მეტის მეტი ინდივიდუალისტები არიან, ყველაფერს საკუთარი […]
ორი სურათი I სიჩუმეა. არავითარი ხმა არ ისმის. სდუმს მთვარეც. იგი უღრუბლო, ვარსკვლავებით მოჭედილ ციდან თითქოს დაჰღიმის მიწას. მთვარე იღიმება, მე თვით ვუმზერ, იღიმება, მაგრამ მისი […]
ცრემლის ცხარე ნაკადული, გულში სევდა ჩაქარგული, უიმედო სიყვარული – არ მშორდება, სულ თან დამდევს… სულის ლტოლვა სწრაფად ქრება, ჩემი ვარდი ნორჩათ ჭკნება… ვაგლახ!.. რაღა მეშველება? ვინ […]
I სულის დემონი, სულის სატანა, არყოფნის ღამეს თან გაჰყვა თანა, ტანჯვის სამყოფელს დავშორდი სოფელს, ცოდვის სავანეს, სულის შემხუთველს. ზეცამ მომიხმო სოფლად ტანჯული, მადონნას თმები ჩანგს მოექსოვა, […]
