შენი თვალები ოკეანეა, შემოისრული წარბ-წამწამებით, ის სანეტარო ფიქრთ სავანეა – ჯოჯოხეთია თვისი წამებით! მაგრე ვარსკვლავნიც არ კრთიან ცაზე, – სასწაულია შენი თვალები, და მითხარ ჩემო: […]
როს ხანდახან მიპყრობს სევდა და შავ ფიქთა ზღვასა ვმონებ,- მაშინ, ჩემ ფიქრთ მოზიარევ, მეგობარო შენ გიგონებ. სიხარულის რითმებსა ვწნავ იმედებით მომავალზე, და აღვსილი ნეტარებით, ვოცნებობ ჩვენ […]
მარტოობამ მომცა აზრი საოცნებო, როგორც მთვარე, – მარტოობამ შემიყვარა. – მარტოობა შევიყვარე! მარტოობამ მომაჩვენა ტურფა სახე ცის ასულის, მარტოობით განვიცადე არსებობა ჩემი სულის. ჩემთვის მყუდრო მარტოობა […]
იყო და არა იყო რა, ჩემს დედოფალზე უკეთესი ვინ იქნებოდა. მყინვარის წვერზე ბროლის კოშკი როა, იქ სცხოვრობდა დედოფალი, რომელიც ჯერ არავის ენახა. მარტო მის თვალთა ლურჯი […]
მაგ თვალთა ცქერას უხარია მწველი სახე მზის, შენ გსურს იწამო გრძნეულ სიტყვის მეფური ძალა… მძინარ მიდამოს მწუხრის ჩადრი ჩამოეცალა და გაჩნდა მხარე გამარჯვების და განახლების. […]
სონეტით მინდა, ჩემი გრძნობა შენდამი ელლი შენს სულს გადავცე!.. მაგონდება სოფელი შორი; ერთმანეთს შევხვდით; ყვავილებით ხარობდა ველი. იყავი ნაზი, ისე როგორც ტყის ნიამორი. მე შემიყვარდი… […]
