ბაღდათის, ტირის, გააცოცხლე ძველი ოსტატი, მორჩილი ხელი კალავს მტკიცეთ დაუტეხელ ლალს, ტიტველ სირენას და მოთენთილ მადონნას დალალს _ ყველაფერს იტევს შენი ლექსი მოანდამანტე. ბრინჯაოს ცხენით შემოგხვდება […]
მგონია, თითქო ბრბოდან გამოვა ლამაზი ქალი ცისფერ თვალება. გ. ტაბიძე ასარგადონის შენ ხვევნა გწვავდა და მუშკამბარით ნაზელი ტანი, ტბაში ლოტოსის ყვავილსა ჰგავდა, ცოდვის საწოლი – […]
* * * გლოვის შავი ტრაური მოეხვევა ამ არეს შენ მოკვდები ლ. და ჩაგდებენ სამარეს. დღისით დედა გიტირებს, სათნო მანდილოსანი, ღამით საფლავს მოგივალ შენი ძველი მგოსანი. […]
ვერცხლის ტბაზე დასცურავდა ყელღერია გედი, ვით უმანკო ქალწულობის საოცნებო ბედი. ნელის როკვით ტალღის რხევა ბროლის გულმკერს ბანდა, ტბის სარკეზე თეთრი გედი უკვდავებათ სჩანდა! და ისმოდა საღვთო […]
ვერცხლის ტბაზე დასცურავდა ყელღერია გედი, ვით უმანკო ქალწულობის საოცნებო ბედი. ნელის როკვით ტალღის რხევა ბროლის გულმკერს ბანდა, ტბის სარკეზე თეთრი გედი უკვდავებათ სჩანდა! და ისმოდა საღვთო […]
