მე ხშირათ მიყვარს ეს ქალაქი მრუში და მყრალი; ატალახებულ ქუჩებს მივჰყვები, ვუცქერ უკბილოთ დაღრეჯილ სახლებს. ხარბათ დავეძებ მახინჯ სახეებს, მკლავებში მახრჩობს მე ვიწრო კვალი ავზნიანი და […]
ფრთებ ჩამოყრილი ტყვიის ნისლი გულს აკვნესებდა, ცა აღარ იყო დაფერილი ოქროს ვარაყით, ვიღაც უცნობი ღრუბლის მთებში ცეცხლს აკვესებდა, ზღვა ბარბაცობდა როგორც ლოთი, მთვრალი არაყით. ზარით […]
ქარიშხალმა მდელოში ყვავილები გათელა. ზეცის საკანდელოში არ კრთის ციცინათელა! ო, რა იყო წუხელი: გულში ცეცხლის მოქრობა… ათასი ხმის წუხილი… წყევა და ჯადოქრობა!.. გავალ ყვითელ […]
ცივო კედლებო, რად მიყურებთ თვალგაშტერებით, სიდან მოსულა, ეგერ რო სდგას შავი აჩრდილი?.. ღმერთო! რა გინდათ? სთქვით, სთქვით ბარემ, რად მემტერებით… ოჰ, სად წავიდა, რად არ მოდის […]
მწვანე ვარსკვლავების უეცარ ანთებით ქუჩები აივსო ლალ-ბრილიანტებით. იყო ელვარება, კრთომა უცნაური და შეწყდა ქალაქში სიცოცხლის ხმაური. იდგა სურნელება ძვირფასი ქვებისა, სადღაც ისმოდა ხმა წმინდა […]
I Ars Poétique ჰაфიზის ვარდი მე პრუდომის ჩავსდე ვაზაში. ბესიკის ბაღში ვრგავ ბოდლერის ბოროტ ყვავილებს. და რაც შემხვდება, გამაჩერებს შორეულ გზაში, ჩემ ღვრია ლექსში დაისვენებს […]
აყვავებულა გაზაფხული ზაფხულად ბაღში, ვარდი თუ უფრო წითელია _ თორემ არ მკრთალობს, და ათრობს ისევ გამოცდილი ძველი ტოლბაში, ძველი აშიკიც სიყვარულზე სალტომორტალობს. იყო ბესიკი, საიათნოვა, თეიმურაზი.. […]
