როს მწუხრის ჟამს მიპყრობს სევდა და შავ ფიქრთა ზღვასა ვმონებ, – მაშინ – ჩემო მეგობარო, სასოებით შენ გიგონებ. გულს მეშვება სიამისგან, სული ხარობს, სული ლხინობს და […]
უეცრად მოვიდა შეშლილი მოხუცი და თეთრი მერანი მინდორში დააბა. გედების გუნდია ყველგან დანახოცი. ქვევით ტაძრებია და ზევით კააბა. ბროლისფერ კბილებით იცინის მერანი: ძრწიან და თრთოლავენ მდუმარე […]
მთვარეული ქალაქის ბაღის ჭლექიანი ხეები ინაზებიან მთვარის ნათელში. ხან და ხან ავათმყოფური თამაშით მთვარის შუქს ტოტით დაუფარავენ გიჟს, ნარვალში რო კოლოფებს აგროვებს. ნახავს კოლოფს, გადაშლის და […]
მრავალ სხივებათ გადმოყარა მზემ თავის კვნესა, ქვეყანა იწვის, რომ უყურებს ლალისფერ ორსულს: წითელი მთები დასწოლიან ტყის სიმწვანესა, ინთება მიწა და ვერ იტანს ტანჯვაში მოსულს. ცისფერ […]
თეთრდება ღამე თვალ უწვდენელ ქვაფენილებში. საგაზაფხულოთ იმოსება ქალაქის ღამე. ვთეთრდები მასთან და ვირევი ქუჩის ქალებში, თითქოს შევირთე გაზაფხულთან მზის სითამამე. ნელინელ ჩემთან მოდიან და მიწვევენ სახლში; […]
მომდურავ თავადს მე ვიგონებ ნაზი ზმანებით. წაიღო კოცნა და ნაწილი ჩემი პერანგის; ყველას გიყვარდათ, _ სიყვარული მეც დამანებეთ… მე მოვიტანე ელვარება ფერადი ჰანგის. და ჩემ ცელქ […]
ისე მოვედი, რომ არავინ არ მომელოდა, მივეცი კოცნა მებაღეს და… გაიღო კარი, მარტო ვიყავი!.. ჩემს გარშემო ლურჯად ბნელოდა, მაგრამ შემომხსნა ქმრის ხელებმა ტანზე ქამარი!.. გავყვეთ სიმღერებს! […]
იქ, სადაც სდუმან პირამიდები, მზის ქორწილის დროს მე დავწვები მზისფერ სილაზე, იქ, სადაც სდუმან პირამიდები, შენ მომინდები, შენი თვალები, შენი მკლავები, შენი სინაზე. შენ მოგაფრენს ცხენი […]
