ნიკო ლორთქიფანიძეს წმინდაო ღმერთო, მახინჯთ მფარველო, შენ წინ ცრემლებით ცოდვილი ბავში, დღეს სულ უძლური მე ვიწყებ ლოცვას. ვერსად წავედი, ამევსო გული იდუმალებით. გზა დაკარგული, წმინდაო […]
მე მელანდება ღამეებში ვილლა ბორგეზე; თითქოს მელიან მდუმარებით ბროლის თაღები. თეთრი სფინქსები კიბეებთან თბებიან მზეზე. და მეც მათ ცქერით სამუდამოთ დავიდაღები. თეთრ ტანსაცმელში იქ მდუმარე […]
შენ დაგეუფლენ კოშმარები გამხდარ ხელებით; კუდიანებმა როგორც მაკბეტს დაგასხენ რეტი; იწოდი მარტო სილამაზის ცეცხლის ნაშრეტი; დასდევდა ღამე ამღვრეული მძიმე ხველებით. წუთების ტკივილს შენ ითმენდი ბრაზ […]
მე ასე ვფიქრობ: ეს ხუმრობა ცუდათ თავდებს და ანეკდოტათ შესაძლოა აღარ ივარგოს! მოხუცი დედის ატირება იყოს თავდებათ, მიტოვებული მამის ძვლები თუ დაიკარგოს! გვესტუმრებიან სიყვარულთ დღეები, […]
დიდ მარხვაში ბალ-მასკარადს მართავენ და გავიგე შეგიკერავს მესტები. შენს მზადებას სხვანაირათ მარტავენ. იმ მასკარადს რომ დავესწრო, ვეცდები. შენზე ფიქრმა სული სევდით მოქობა, დამრჩა ოხვრა შენი ტრფობის […]
აქ მოველ შენთან და ტალღების მესმის გალობა, რისთვის განვიცდი გამოუთქმელ გრძნობას შიშისას? ვდგევარ შენს ახლოს – განწირული არარაობა – მცირე მარცვალი მოშრიალე შენი ქვიშისა. როცა […]
დაძინებისას, მუხლებმოხრილი დედასთან ერთათ ვამბობდი წინად: „უფალო, მომეც მშვიდობის ძილი და გამითენე მშვიდობის დილა!“ მე დამავიწყდა ლოცვები ტკბილი და ამ ვედრების მეშლება ბოლოც, და ვამბობ […]
