1. მთების მწვერვალებს ეფინება მზე ფარჩეულად, მოისმის სროლა და კიჟინა მრისხანე ხმების. დღეს საქართველო სასიკვდილოდ გადარჩეულა! ვერ ითმენს ჯარი, და იწყება თარეში ხმლები. მაღლობთა რკალში მომწყვდეული […]
საფრანგეთიდან მოიტანა მან ოცნებანი, სონეტის რკალი, ტრიოლეტი და ასონანსი და მისთვის იყო, რომ მიიღო ბევრი ქებანი. საფრანგეთიდან მოიტანა მან ოცნებანი. ბრბომ მას აკურთნა ჭუჭყიანი ცუდი ვნებანი […]
დღეს შემოდგომის მახარებს ფერი, გახუნებული ზეცა და ველი. თვალებით მინდვრებს მოვეფერები, მინდა მათ ნაზად გადუსვა ხელი. მე თქვენთან ყოფნა მათვინიერებს, ფართეხმიანო, დიდო ჭადრები! თქვენს ახლოს […]
მინდა, ავვარდე მამადავითზე, იქ აირჩიე, სულო, ბინა შენ; მინდა უეცრად მუხლზე დავეცე ჩემი ტფილისის და მზის წინაშე. ჩემო ქალაქო! არ დამაკელი შენ სიხარული მზისგან ფერილი, […]
სდგას პოეზია საპატიო, ერთგულ დარაჯათ მეექვსე ღამე! სდგას თბილისი ვით სასაფლაო. უნდა სიჩუმე გამოცხადდეს ერთი საათით მთელ ქვეყანაზე – მაშინ როცა კლარა ცეტკინი მოსკოვის წითელ მოედანზე, […]
მე შეველ ბაღში, ზამთარი იდგა, საღამო იყო მშვიდი და წყნარი. გახსოვს, ძვირფასო, ამ ბაღში ითქვა ჩვენთვის სიტყვები დაუვიწყარი?.. მაშინ ამ სიტყვებს და ტრფობის წამებს ახალგაზრდობა […]
ახლა, როდესაც ყვლაფერი ისე ცხადია, როგორც ეგ შენი მარტოობა სასაფლაოზე – (მე მახსოვს, მახსოვს ჩემს ხელებზე შენი ცრემლები და შევედრება გადარჩენის და სასწაულის!) – მე აღარ […]
