რაღაც სითბოა გამჯდარი ტანში და სიხარული ამიტანს რაღაც, რომ ერთი კვირა აჭარისტანში მე არ მივლია უსაქმო აღად. რომ ჩამოვედი საქმის კაცებთან, და მათთან ძმური გავსწიე […]
ჯერ მზე არ ამოსულა, მაგრამ ზეცაში თანდათან სცხრება და ნელდება ვარსკვლავთ კაშკაში. ჯერ კიდევ მთვარე არ გამქრალა, ჯერ კიდევ მნათობს და მთის მწვერვალებს სათნოებით მაღლიდან […]
დღეს ისევ მიგვაქანებს თეთრი ეტლი, თეთრი გზებით. ჩვენ გავყვებით ბუქს და ქარებს და თოვლებით დავითვრებით. მხოლოდ ახლა, მხოლოდ ახლა მე მოვნახე შენი კვალი, და სივრცეში […]
I. ეს იყო ფოთის ბნელი ღამე, რომლის მზგავსი ჯერ არ ყოფილა! ეს იყო ღამე, როცა ფიქრი უიმედობის მხარეში მიჰქრის. არსად შობილა ქვეყანაზედ ასეთი ღამე, არსად შობილა […]
ეს სეზონი დარჩება ქართული თეატრის ისტორიაში როგორც უღელტეხილი: იქით უდაბნო – საკმაო დიდი მანძილით შემოფარგლული და აქეთ – სიცოცხლე, აყრილი ტანი, ძიება, შემოქმედება, გამარჯვება და მარცხი. […]
ღამის უფსკრული მეც მიჭრია მღელვარე ფიქრით და ზეცას ხარბად შეპყრობია ჩემი თვალები, რომ თვით სიკვდილის და სიცოცხლის საზღვრების იქით გადამეწია ეს ოცნება განაწვალები! როგორც ფრინველი, […]
ამოდის, ნათდება! ამომავალ მზის ოქროს ნათელი თავზე ადგება საქართველოს მთებს. და ნამქერებში ღამე ნათევი მთვარე ანათებს და არც ანათებს. ზევით ღრიალით მოგორავს თერგი, ქვევით გრიალი გაუდის […]
მე იმერეთის დავშორდი ჭალებს, გამოვესალმე იმათ ბოდიშით, რომ კიდევ ერთხელ ენახა თვალებს მშვენიერება ძველი ოდიშის. დავტოვე ფოთის უსაზღვრო სევდა და მარტოობა დიდი გემების, როცა შუაღამეს […]
ქართული მწერლობისთვის (გრ. ჯაფარს) დავშორდი ქართლის გადამწვარ ველებს, და იმერეთის მხარეს უცნაურს. ოქროს წვიმები მიწას ასველებს, მეც უსმენ ოქროს წვიმების ხმაურს. დავტოვე ფოთის უსაზღვრო […]
