მოვიდა ჩუმად თვალებ დახრილი, ვაზის ფურცლებით აბურდულ თმებში. მთვარე სურნელად იყო დაღვრილი, ირმის ყვირილი ისმოდა მთებში. მე დავინახე როგორ სიფრთხილით ჩამოუარა ვენახის ზვარებს, როგორ აავსო […]
აინთო ისევ გული ფოსფორი, დასკდნენ ხალისით ცხელი ძარღვები, რომ სხვა სიტყვები – მეტაფორები მოასკდნენ ფურცლებს აღრფთოვანებით. გაირღვა, გაწყდა წრე მეწამული. და თუ – გვესმოდა ჩვენ […]
აივანის წინ, ჭიხვინებს რაში, გამოდის ვაჟი, და იმის მზერას კიდევ გონია, თუ ფანჯარაში მაღალ კოშკიდან პირიმზე ზვერავს; ვისრამიანის ზღაპრათ ელვარებს მას, რაც სანუკველ ანდერძათ დარჩა, რომ […]
უფრო აგრილებს სხივიან თვალებს ციური ჩერო წამწამებისა. ნეტავ ვიცოდე, თუ რას მავალებს, ეს აღტაცება დღეს რომ მეღირსა. მოუტანიხარ კვიპროსის ტალღებს, ჰყვავის, ბიბინებს თავზე ბუჩქნარი. ვიცი, […]
მზე – ცის ხოხობი ამოფრინდა მთიდან კაკანით, ამოიყვანა დღე – ღიმილი საუკუნეთა. გრილ ფოთლებიდან დილის წვენი ბრჭყვიალით წვეთავს და ფშინავს მიწა ნაყოფისგან დამსკდარი კანით. შეხვდა […]
1. ყოველთვის ზღვა აბრეშუმის პირით აშლილა, მრავალ ზეიმსა და მრავალ ომში. და ეს ზვირთები ფრთებ გადაშლილნი, ღელავდენ ასე უხსოვარ დროშიც. მტრედი ჩრდილს აფენს ზღვას სასოებით. ზღვა […]
I როგორ ჩავტიო გრძნობები ბწკარში, ანდა რიფმები გავშალო ველად, როცა ყოველი ვარსკლავი ცაში თავს დამდგომია მე სახრჩობლად. როგორ ავწიო ხმა ჩახლეჩილი, გავაბა ტკბილი შაშვი კაკაბი. როცა […]
კრძალვით იღება ეს ჩემი კარი და შემოდიხარ წამწამთ შრიალით. მესმის ხმა უცხო თაფლივით წყნარი და საყურეთა ოდნავ წკრიალი. აიმართები უჩადროთ ახლოს, სვეტი სინათლის მადგება შენი. […]
