ამ მოედანზე ოდესღაც იდგა ზრიალი საზარი, იყო მონებით ვაჭრობა, ჭანელ ბავშვების ბაზარი, ვინმე მთვლემავი ვაჭარი ხელს გაიშვერდა ტახტიდან და საჭურისი არჩეულს თავით ფეხამდე გახდიდა. გააჩერებდნენ გოგოებს […]
ჩუმად გამოჩნდა აივნის კართან და ყვავილები მოფინა ხეებს, მზით გაალული პატარა კალთა გადააფარა სუსხიან ტყეებს. ცეცხლანთებული როცა მოკეცა ელვების ფარჩა და გაქრა წამსვე, ცისარტყელებით მოქარგა ზეცა […]
II ელიან ხარბად. მოლოდინში იცლება სული. თბილისი ჟღალი, ჭორფლიანი დღეს არი ავად. მაგრამ გაჩნდება მეომარი ფერგადასული და – შიშის დამბლა დააწვება ქალაქს უძრავად. ისმის ტირილი, […]
გსურს, რომ შევიქნე მე კადნიერი, ნუ მაკრთობ, პოეტს, მაშინაც, როცა ასე ძვირფასი ტრფობა ძლიერი, კდემა მოსილი, – უფრორე ზეცა მოდის ძვირფასი ხეივანთ შორის და სხვანაირად […]
თუ მოდიოდა შავ სილიანი, მან ნაპირები აღარ იცოდა, არ ხმაურობდა, მაგრამ ზრიალი იმის წიაღში მაინც ისმოდა. იწვა რიონი თავზარდამცემი, მღვრიე, მდორე და ხმაგაკმენდილი… როგორც ავდარში […]
როცა გაფითრდა და დადუმდა, იმავე დღიდან აღფრთოვანებულ სიტყვებს ჰკვეთდა ხმა დაკარგული თვალთა ისარი, – წამწამების უდაბურ ტყიდან სულს მიწყალებდა, საცდურ ტანჯვით განმიპო გული. და მის […]
ვალერიან გაფრინდაშვილს დღეს ისე, როგორც არასდროს მომინდა ყოფნა თქვენთან. მომინდა – გული დაითროს და გაიფლანგოს ძმებთან. რა მაქვს, ან რა გამაჩნია! თქვენ უფრო კარგად […]
როცა ხშირი წვიმის შემდეგ ცა ზაფხულის მოიდარებს, და დახედავს მზე – კიდემდე გადაცვარულ კოინდარებს, მზე დახედავს გაშლილ კვირტებს სოველ ქვიშას, თივას დაშლილს, მაშინ უნდა დააკვირდე მთიდან […]
