პოეზია – Page 45 – Blue Horns
January 1, 1917

მთვრალი თვალები

თვალები, შენი მთვრალი თვალები, – მზის მაყვალები მწვავედ ბნელია! ულმობელია ვით მტარვალები, მრუშად მთვრალები როცა მელიან.   ო, ცბიერ ტანის აკანკალებით, მკერდის კვალებით გადამარბია. შუბად წარბია […]
January 1, 1917

„მთაწმინდის ლანდები“-დან

წიწამურის წამებული მგოსანი, ჭაღარ სახით მარად ჭარმაგოსანი, განგმირული  ვერაგული ფანდებით – გვეცხადება რაინდების ლანდებით! სადაც ჰგიებს  აჩრდილები ამათი, იმართება საიდუმლო კამათი. მხნე ილია სევდიანი თვალებით ეუბნება […]
January 1, 1917

ქალს ჩაჟენილ თვალით

რად სხვანაირობს შენი ცქერა და რად მაწვალებს? გული, პირბადით დაბინდული, მე მენავსება; იდუმალ თრთოლვით მე ვუცქერი შენს ცისფერ თვალებს, – მაშინებს მუდამ საკვირველი მათი მსგავსება. და […]
January 1, 1917

თაისი და ნანა

თითქოს ხარ ზოლას ნანა ვნებელი და ჩემში ნახე ტრფიალი ზიზის. მრუშ თიატრებში გაქანებული შენი პირველი სიყვარული მიზის. პარიზის ქუჩებს, მონმარტრს, ეიფელს ელექტროს თვალებს ღამე აბარებს, ცა […]
January 1, 1917

დიფირამბი ჰეტერას

ეგ შენი სხეული დიფირამბს ელოდა, როგორც ქალს, ავხორცს, ჰაშიში, ჰარემი. ვნებით სიცხეული ხარ სამეგრელოდან, მენადებს გასევენ ცის შემოგარენი. ჰეტერის ტკივილი ტანაშლილს გატირებს, თხისფეხით გამორბი ნაპრალზე სილენა, […]
January 1, 1917

ექსპრომტი

მგოსნურ კალამს ამოვუწებ მელნით სავსე კალამს და მოგიძღვნით დანაგვიანს ძველს და ახალ სალამს… გაიყოფდეთ მეგობრულად ჩემს სიმდიდრე – ალამს, მე კი მეტყველ მდუნარებას ვუანდერძებ კალამს!..   […]
January 1, 1917

(სოსოს)

ეგ მასხრობა რომ არ ვიცი, განა დიდი ბრალია? – უკვდავ მგოსანს სათამაშოდ, ძმაო, მე არ მცალია. მეცინება: შეფარდება კატეტების კატეტებთან! ყველა ერთად გაწყვეტილა მილუკოვ და კადეტებთან!.. […]
January 1, 1917

მარგალიტის მანიაკიდან: „მთვარის კაბარეში“

ღამის დარბაზში მოიღალა ლხინი მარადი. დედოფალს მთვარე ფანჯრებიდან ორეულს უდრის. დაკრთის ლეილა ვარსკვლავედში ნაზ-ნარნარადი და შუშპარობენ სეფექალნი დათოვილ პუდრის. ანთებულ ჯიბრით მარულაში ვხედავ პარიკებს, დაციცნათელობს ბანოვანი […]
November 26, 1916

ავტოპორტრეტი

ავტოპორტრეტი   უალდის პროფილი… ცისფერი თვალები, სარკეში იმალება თეთნულდი ინфანტა. ღლიავის დაკოცნით მალე ვიღალები, მწვავენ ტალღები, თმებმა რომ დაფანტა. მასსენეს ელოდენ დათლილი თითები, ჯირითს რომ ელიან […]