შენი მუსიკა ცეცხლით მთვრალია. ქარის ფუგებით სულს განიბანდი. შენთან: სიცოცხლე, მზე, იტალია, მეფე, კავური და გარიბალდი. სამ კუბოს ცქერდი ცრემლში თრობილად, გლოვის ზარს ღამეს რომ არეკიებს […]
ეს როდის იყო, ნეტავი როდის. მგონი ვიყავი ათი წლის ბავშვი, როცა ტრფიალი პირველად მოდის და ცნაურდება ქვეყანა თავში. ის ლურჯი კაბით გამოდიოდა, როგორც ეთერში კვირული […]
1. პოეტი მეფე, პოეტი ბავშვი, გამიყოლიე დაბინდულ გზაზე. მე მკლავი მქონდა შენს სურნელ მკლავში. ვფიქრობდი ჩუმად: ვინ იცის – რაზე! ხეებს ჩაექრო მთვარე ბურთული, მე კვლავ […]
მეტყვის მნათობი: დაივიწყე ხალხი ხმაური, შენც ნახე ჩემი უხილავი, თეთრი ბაღები. ნუ აგამღერებს ეს ქალაქი, ეს ეშმაური, ჩემს სხივნარებში სხვა ამბორით დაიდაღები. აი, ამ ქუჩით გამომყევი, […]
სონეტი „ცირა და პიერო“-დან იძვრის მხედრობა წითელ ალამზე, ლამაზობს გეზად მთის გზა ირმული, ატლასს ასხივებს ცის ცხრა თვალა მზე, ოქროს ვარაყად შემოსირმული. ვიშ, ეს […]
ქარვის ფოთლები გამხდარა ვნებით, ტირილით წყდება ხის კენწეროებს, ისრულად ცაში, გრძელ ქარავნებით, გაუკრავთ გეზი მზისკენ წეროებს. [ჭკნება მტილნარი სემირამიდის, ჭლექდება ღამე მთვარის ფარილში, უცხო მგზავრებთან ჩემი […]
რკალიდან: მე – სარკეში დუელს ერთმანეთს ვპირდებოდით ბოროტ მინაში, როგორც ლურჯ გედის მოტრფიალე ფარშავანგები. აი, ცბიერად აქანდაკდა ის ჩემს წინაშე, თითქოს მაშინებს საზიზღარი მისი ფანდები. […]
ჩემთვის უკვდავ დას არ განმიცდია ჯერ მე ოდნობით ზარის ხმაური მეათასესი, მხოლოდ დღეს ვცანი გულის მოდნობით, რომ განმეშორა უძვირფასესი! ჰე დაო, დაო, შენაციებო – მზის […]
