ზეიმიდან: ნიღაბები კარნავალში მახინჯ მორფებით შრიალებენ ფერად კაბებში. მაგრამ ასარკებს მათ გრაციას მკრთალი ქაღალდი. ხელდება გული მოხარხარე ფარ-ნიღაბებში შენ, ჩემო ლანდო, უჩვეულოდ ახლა დაღალდი. […]
მუდამ მაისში ამწვანდება თამარ ზენარი, დაფანტავს ცაზე ბრილიანტებს ხელ-ნარნარადი. ენთება სოსლანს და გამრეკელს მზეში ზარადი, გადიარს შოთა მთვარიანში მოუსვენარი. თეთრ მონასტერში ლიტანიობს ერი მლხენარი, ამკობს […]
ფირუზისფერი აბაჟურით ჩაქრა შანდალი, ცივი ბალიში თეთრ ლოცვებმა დამინოტიეს, თოვლიან იღბალს ანადგურებს ხელი ვანდალი. მაკრთობს სიკვდილი უცაბედად, როგორც გოტიეს. მე მივენდობი წუთისოფელს – სუსტი ნიბლია, მაგრამ […]
შენი თვალები კუდიანის ჯადოს ფარავენ, – მათ გადმოხედვას ანგელოზი არ ეკარება. მაშინებს ხალხში სხვანაირი შენი გარება. პოეტს ჰგონია, რომ ყველაფერს შენ მოგპარავენ. მინდა, იქ მყავდე […]
სიბერის გამო დღეს არ ამოვა, მოღლილი მთვარე თეთრი გრიმებით. უმისოდ ზეცა გვესაღამოვა, და გატყობთ, სულო, რომ იღვრიმებით. ახ! ჩვენ რად გვინდა მთვარე ნათელი… ცივი თვალებით […]
ბოდლერს ამბოხით შეხვდა პარიზი, როს დეკადანსით დასწვა ფრანგული. მან აირჩია მზის ასპარეზი, – მრუშ მირაჟებში გზა დაბანგული. ქუჩის ყვავილთა გაბოროტებით, შავ ვერანაზე აშრიტა ჟინი. შეხვდა იდეალს […]
დღეს თითქო ჩემთვის ქუთაისი მკვდარი ბრიუგგეა, ყველა წარსული დანგრეული, მოდის ბაღებად. და ღამდებიან ოცნებანი როდენბახებად. გადიარს მთვარე მკვდარ ქალაქზე მარადი სევდით. ო, რა უცხოა ეს საღამო […]
