(ჩემი ორი დის წმინდა ხსოვნას) ვდგავარ ყვითელი ქანდაკება მე ბრინჯაოსი. ურგი წამლებით დავითხოვე ჩემი მკურნალი. ძილში მეძახის მარიხელი თუ სატურნელი. ღამეში ქშინავს ვეშაპივით შავი ქაოსი. […]
არაბთა საღვთო მეჩეთები ტეხილ ხაზებით. ციდან შავი ქვა მოტანილი – მექა, მედინა. აიმართება მთვარიანში თეთრ ოფაზებით და გაიელვებს მოგონება გზაჯვარედინად. გადაიშლება ინდოეთი ძველი ვედებით. ბრამანთა […]
…და ვიხილე, აჰა, ცხენი სპეტაკი… გამოცხ. იოანესი ძრწოდე, ქვეყანავ! ღმერთის ქადება თავზე დაგატყდა მძაფრი წყენებით. თვით იოანეს გამოცხადება, – მოთქარათქურობს სპეტაკ ცხენებით. ხსნის წიგნის ბეჭდებს […]
დავკარგე გვარი, შევამცირე მისი გაისი და ცრუ სახელად ავირჩიე კარმელი, ძვირი. ახ! ალბათ ვინმეს ვეგონები უდაბნოს მწირი. სხვა უდაბნოა საქართველო და ქუთაისი. მისდევს ლეილას ჰაშიშებით […]
ჩვენ შარაბანით მივქროდით გზაზე, ვამბობდი: კვდება გული უდამოთ. თქვენ ჩემს დღიურში ჩასწერეთ ასე: მცივა! მშვიდობით, ო, სამუდამოდ! დამასაჩუქრე ტყის კავალერი ლურჯ პეიზაჟით ცივი თვალების, ახლა მაწვალებს […]
მიყვარს, მიყვარს ბუნდოვანი მთაწმიდა, – რამაც ფიქრი არეული დაწმიდა. მიყვარს ამ მთის მყუდრო იდუმალობა, მწუხრის ჟამზე იქ მგოსნების გალობა! მიყვარს კალთა დაფნის გვირგვინოსანი, – სადაც ღამით […]
აგრილებს ოდნავ ცეცხლიან თვალებს გაშლილი ჩერო წამწამებისა. ახალ სიყვარულს ხომ არ მავალებს ეს აღტაცება კვლავ რომ მეღირსა! მოუტაცნიხარ წარმართულ ტალღებს, ჰყვავის და ღელავს თავზე ბუჩქნარი. შენს […]
