დანერწყვავს ღამე და გამურავს დაქანცულ ქალაქს; დავტოვებ ქუჩებს შხამიანებს, და სხვებთან ერთათ შევალ კაфეში განისლული, ვიპოვნი ალაგს, ეგებ ვიყიდო დავიწყება მე აქ მანეთათ. მრავალ თვალებში […]
ემონე ლაჟვარდს ყველაზე მეტად – ჭეშმარიტ საზომს არჩეულ სულთა, რომ ჩაგესვენოს მღელვარე სვეტად მარადი რწმენა და ფიქრი სუფთა. ცვალებადია სამყაროს სახე და ორმაგობით ჩვენს წინ ირთვება… […]
ხალიჩა, ტახტი და მუთაქები. მეწყება შენზე რითმის თარეში, მაშრიყის ღამე, ღამე ნაქები, როცა ბანაობს ცა სიმთვრალეში. ჰფანტავ ასული მწველ ათინათებს. გეტყვი: ახ, ასე დიდხანს გამყოფა… […]
ვერ გავცდი ამ სადგურს, ამ რიონს… ეჰ! მატარებელმა „გაგვასწრო ფეხით“, მე უნდა სიგიჟემ უთუოდ ამრიოს, დღე კატასტროფის იშლება ტეხით. ჯიბე ატარებს ნაპოლეონს და ჟოზეფინას, ტიულერის მერე […]
ლამაზ ქალივით შემიყვარდა სონეტის ფორმა. მოშვილდულ რკალში ოქროთვალით მეტად კარგია. მეფურ ჯირითის კამანდები ჩვენ ვიცით ორმა და მონადირეს ტყეში თავი არ დამკარგვია. შერჩეულ სხეულს ეს […]
