ტიციან ტაბიძეს ქალი: შავი ნაწნავი გადავკიდე მერიდიანზე, და ველი ახლა ათრთოლებით მთვარის გატეხას, ბევრი ლოცვაა დაფენილი იდუმალ ქვაზე, მრავალი ელის სარკეების ცქერით ატეხას. ვაჟი: ძვირფასო […]
პირველი სეანსი დაუმთავრებელ მთვარის სოლოს იმღერებს ქალი. იმღერებს სოლოს დასველებულს სქელი ისრიმით. და გამწვანდება მის სახეზე ბოროტი ხალი. ხალი დამპალი, შეხვეული დანესტილ სირმით. (მე ეს ამბავი […]
ძველი ხატების დიდ მინანქრებში კვდება ტფილისი ქართლის დიდება. და მოგონებას ქვების ნამქერში ჩემი თვალები გაეკიდება. ო, საქართველო, მინდა მივმართო დარღვეულ სხეულს, ჩემს მიწას-დობილს: შენ ამ სივრცეში […]
გადმოკიდულა ციდან სემირამიდის ბაღი. გულია ერთი ციდა და მთის ოდენა დაღი. შენს ცრემლს ნუ ეტყვი ნურვის. არ ვკვნეს დაჭრილი გალლი. მე ვერ მომიკლავს წყურვილს. სამარიელი […]
ქალაქს მოედვა დღეს ქარიშხალი (ეკლასიებში დაამსხვრევს ზარებს), ნევრასტენია და მწვანე შხამი სამშობლოს ცაზე ჰქმნიან კოშმარებს. გადაირია მაცხოვრის ხატი და სუნი დადგა დამპალი ლეშის, ო, ჩემი […]
აზიის კარო! ფერად ბაღებით, ლურჯი თაღებით ხარ დაფარული! ხარობს გმირული ბაირაღებით შენი წარსული ლეგენდარული! არ გაშინებდა ბილწი მონობა, მზემ მოგაფინა ოქროს ფარჩები; შენ არ გინდოდა […]
თუ მარტოობა მეტად გვაწვალებს და როცა ღამე ტირის და ღელავს, ვიგონებთ ჭინკას პატარა თვალებს და ვეხარბებით თავადურ თელავს. ჩვენი იმედი და ჩვენი ბავში, ისე მარტოა და […]
1 მე მენატრება ცხოვრება პატიოსანი, მაგრამ რა ვქნა, რომ გამათხოვრება ბედის წყევლაა ქართველ მგოსანის. მე მენატრება ბრწყინავდნენ ისევ თვალები… გაზაფხულიდან ზამთრის ყინვამდე არ მასვენებენ ქვეყნის ვალები. […]
ძმაო, ლექსი გამოგითქვამს თავწითელის ფსევდონიმით, „ჩინჩხალიდან“ აგიცინცლავს სტრიქონები ციურ ღიმით. მოგილოცავ ახალ წელსა ახალ სტილით, ახალ დროზე ისევ თოვლი იმყოფება ქუთაისის მიდამოზე? შენ ბუტუტი […]
