დღეს, მეგობრებო, დაბადების დღე არი ჩემი, არ ვიცი, რატომ ეს დღე წილათ თებერვალს ერგო; მე გელით ყველას, ღია არის ოთახის კარი: ამ ბედნიერ დღეს მე ერთგულათ […]
მიგვაფრენს ცაში მოსასხამი დაუდეგარად. გავშორდით მიწას და გავმაღლდით თითქოს დაბლები. ძველი ქვეყნების სიყვარული გვაძევს ბეგარად, სადაც არ გვღალავს ყრუდ ხრიალა დირიჟაბლები. ცხელი ქალდეა: ბაბილონი და […]
ნურვინ მეკარებით, ნურვინ მიმედებით. არ მსურს ქალაქები მსდევდეს ბაიბურად. გავალ უდაბნოში დაჭრილ იმედებით, სადაც ლაჟვარდები მტვერით დაიბურა. ჩემი მოსასხამი მძლავრი ფრთიანია და ჩემს გადაფრენას ქარი […]
უდიდეს ქალაქს – მრუშ ბაბილონს, ისევ გამურავს ჩვენი ოცნება კეთროვანი და წამწყმედელი. თვალდახურული მოვიგონებთ მეფე ქამურაბს და ძველ ქალაქის გაგვაოცებს ისევ კედელი. თითქოს მოგვესმის უდაბნოდან […]
სცენა მორთული ყვავილების ძველ პრინცესებით. უკანასკნელი რეჟისორი მე ვარ მკვლელივით. ხარბად ირევენ მეძავები ყველას სქესებით და ტრიალდება ეს თეატრი კარუსელივით. გადირბენს თაის გაშიშვლებით თეთრი, მტრედული და […]
ჩემში ჩაიქცა ძველ ქვეყნების მზის მხურვალება. ბაბილონიდან ქარავნები ქაირს მიდიან. მრუში ქალაქი მკვდარ ხალხების პირამიდია. ასარგადონი, ბალტასარი, – კრთიან რვალებად. ძვირფასი ქვებით მინდა თქვენი გაბრწყინვალება, […]
ტფილისის მერე ეს პროვინცია როგორ გაძინებს, გინდა იცინო ჩვენს ძველ სოფელში ერთი პრინცია და პრინცესები: ჰელლი, ციცინო. ეს თრობის მტვერი ხეებზე ხეებს, ამ აკაციას, ტყემლიდან ატამს, […]
ვერ გავცდი ამ სადგურს, ამ რიონს… ეჰ! მატარებელმა „გაგვასწრო ფეხით“. მე უნდა სიგიჟემ უთუოდ ამრიოს, დღე კატასტროფის იშლება ტეხით. ჯიბე ატარებს: ნაპოლეონს და ჟოზეფინას, ტიულერის მერე […]
