გაგიჟება სჯობს, თუ გათავდა სიტყვის მადანი, და თვალთა დათხრა, თუ მზეს ქებით ვეღარ დახვდები, ლექსო! გულიდან ხორცად რომ ხარ გამონატანი, თუ უნაპიროდ, სამუდამოდ არ გაჩაღდები. […]
როგორც მაისის ჭექა-ქუხილმა გადიდგრიალა ახალგაზრდობამ, – პირველი ვნების ტკბილმა დუღილმა, დავაჟკაცების პირველმა ტრფობამ! ეს იყო მაშინ, როდესაც ზეცა მეგონა ბაღი ვარდებით სავსე, როცა მეც ოქროს […]
შენ ვეღარ გიმზერ, ჩემი სიმღერა აღარ მოესმის შენს ცისფერ ველებს! მე მშობლიური დავკარგე კერაც, და მაინც გიწვდი ალერსით ხელებს. რათ მაგონდება ასე უღმერთოთ შენი თხემები […]
გიორგი ლეონიძეს ამოდის მთვარე და მიხარია, ისე წააგავს ტფილისი მთვარეს. თითქოს იცინის ვერაზე ქარი და ვითვლი ცაზე თამარის თვალებს. მაინც რა არის ეს შორი ველი. […]
ლეწავდა ტალღებს გემი „ლენინი“ და ქარიშხალი მიჰქონდა ძირით. თითქოს სკდებოდა ზღვა – მოფენილი დიოსკურიის სქელი ქვირითით. მზე იყო როგორც მედეას ძუძუ და მთვარე როგორც თაფლი დაღვრილი. […]
1 ეს ლექსი გლეხებს ეხება და მოისმინოს გლეხებმა. დრო მეფეების წავიდა, ის მოვიცილეთ თავიდან. დღეს აღარ არის ვერანი მამასახლისი, მწერალი. მგელივით რომ გვიყურებდა […]
ერთი ცუდი საქმე მოხდა: გაბაშვილი – ბერელაშვილს აღარ აძლევს არსად საშველს. ამბობს: შენი ძაღლი კოხტა როდის დაყრის ლეკვებს ნეტა, ეხლა „ჯიპსი“ მომწონს მეტად, უფრო მომდის ეხლა […]
ამბობენ: დიდად განთქმულია ერთი მოლაო, უსმენენ დიდი ყურადღებით წმინდა მეჩეტში, მას არ დარჩება უკან, ძმანო, ჩვენი კოლაუ, უყვარს მას ღვინო, ხან გავლა და ხან გამოვლაო, მთელი […]
