მინდა ავვარდე მამადავითზე, იქ აირჩიე, სულო, ბინა შენ; მინდა უეცრად მუხლზე დავეცე ჩემი ტფილისის და მზის წინაშე. ჩემო ქალაქო! არ დამაკელი შენ სიხარული მზისგან ფერილი, […]
დევების სისხლი არ მისვამს, არც ორბის გული მრგებია. მთებმა უბეში ჩამისვა – სად ბროლით ღვართქაფებია. ოდიში გადმომივლია, ცხრა მთა, ცხრა ველი ცვრიანი. გნახე – ჩიტი […]
ყველგან, ქუჩაში, სახლში გაისმის – ცეცხლში იწვის და სდუღს ქუთაისი. ჩემი აკვანი, ლექსთა საგანი, ჩემი ბუდე და ბუდე მაისის. მართლა მაშინებს მე დღეს გაზეთი, გადამაშენებს […]
რაღაც სითბოა გამჯდარი ტანში და სიხარული ამიტანს რაღაც, რომ ერთი კვირა აჭარისტანში მე არ მივლია უსაქმო აღად. რომ ჩამოვედი საქმის კაცებთან, და მათთან ძმური გავსწიე […]
ჯერ მზე არ ამოსულა, მაგრამ ზეცაში თანდათან სცხრება და ნელდება ვარსკვლავთ კაშკაში. ჯერ კიდევ მთვარე არ გამქრალა, ჯერ კიდევ მნათობს და მთის მწვერვალებს სათნოებით მაღლიდან […]
დღეს ისევ მიგვაქანებს თეთრი ეტლი, თეთრი გზებით. ჩვენ გავყვებით ბუქს და ქარებს და თოვლებით დავითვრებით. მხოლოდ ახლა, მხოლოდ ახლა მე მოვნახე შენი კვალი, და სივრცეში […]
I. ეს იყო ფოთის ბნელი ღამე, რომლის მზგავსი ჯერ არ ყოფილა! ეს იყო ღამე, როცა ფიქრი უიმედობის მხარეში მიჰქრის. არსად შობილა ქვეყანაზედ ასეთი ღამე, არსად შობილა […]
ღამის უფსკრული მეც მიჭრია მღელვარე ფიქრით და ზეცას ხარბად შეპყრობია ჩემი თვალები, რომ თვით სიკვდილის და სიცოცხლის საზღვრების იქით გადამეწია ეს ოცნება განაწვალები! როგორც ფრინველი, […]
ამოდის, ნათდება! ამომავალ მზის ოქროს ნათელი თავზე ადგება საქართველოს მთებს. და ნამქერებში ღამე ნათევი მთვარე ანათებს და არც ანათებს. ზევით ღრიალით მოგორავს თერგი, ქვევით გრიალი გაუდის […]
