და ისე, როგორც არასდროს ეხლა მომინდა თქვენთან, ეს გული ისევ დაითროს როგორც სანატრელ ძმებთან. რა მაქვს, ან რა გამაჩნია! თქვენ უფრო კარგად იცით, რაც ამ გულს […]
ლამაზია სახით, ტანით ჩამოთლილი ელვის დანით, ცოცხალია როგორც წყარო და ფრინველი გარეგანი, მას შევხარი მთელი ჩემი პოეზიის მოედანით, ტაბიძეა – ქალი გვარად, და სახელად ჰქვია ტანიტ, […]
მწერდა მეგობარი ძველი: „ცალი ფეხით ვდგავარ კუბოში, ათი წელიწადი გელი, ერთხელ მაინც ჩამოდი წყალტუბოში. დაგხვდები ნამეტან კარგად, ალბათ კიდეც დავითვრები, ხომ გახსოვს ტყემალში ფარგა და ხორკლიანი […]
აფთიაკარი როცა ჩამოდის მამა, ჩამოაქვს სურნელი ძვირფასი ერთი, ჩამოაქვს ვაჟკაცს ლამაზს უბრალო სუნი პიტნის წვეთის. აზიურ ზამთრის კალოშს უდის წამლის სუნი, და ჩემს ოთახში […]
ტყეში პატარა ამბავი მოხდა მოულოდნელი და უცნაური: ასი წლის მუხა უეცრათ მოკვდა და შეწყდა მისი ფოთოლთ ხმაური. იდგა ზაფხული. ამწვანებული, ტყე იყო სავსე ჩუმი სიგრილით, […]
ერთმანეთისთვის გაუგებარი, ვიცი, რომ ჩემში ვიღაც ამღერდა ლექსებით მთქმელი და მაქებარი, მე კიდევ მოვალ ლექსებით სავსე და თუ არ გინდა პოეტის გლოვა, შემოდგომამდე ნუ გამცვლი სხვაზე […]
კოლაუ ნადირაძეს (პოემიდან „მიმართვა მეგობრებს“) როგორც ზეციდან მტრედების ჯოგი მიწაზე ჰფანტავს უნაზეს ჩეროს, როგორც ურმული გადადის ბოგირს და ოდნავ არხევს ნაძვების წვეროს, როგორც დასტოვებს ალაზნის […]
