„მადონა დეზერტირის ბაზარზე უსათუოდ თემაა ახალი“.
ტიციან ტაბიძე
როცა ვქურდობდი, მნახეს ბაზარში:
და მაგზავნიან ახლა ციხეში.
თითქოს ვიგრძენი: დამეცა ბრაზი,
რომ მომაყარა მე მთვარემ ხრეში.
ბავშო ტიციან, დაგტოვე მარტო.
ალბათ იმღერებ ორპირის სონეტს.
და შენ თვალებში სოველი მარტი
ჩაუფენს ყვავილს საცოდავ პოეტს.
და ფიქრობ ახლა, ხომ არ წააწყდი
ეკლესიაში ნაქურდალ ხატებს.
ილოცე ჩემთვის, იქნებ არ წავწყდე,
და ნუ გაყვები ღამის ინფანტებს.
ნუ გამიწერები საწყალ ნათრევალს,
რომ ღამის ლეზვი მეხვევა მწვავედ.
გამომიგზავნე სიონის მხევალს,
წმინდა სანთლების მაინც ნაწვავი.
ციხეში მთვარეს გავკერავ ძაფით,
მცველმა მთვარეზე გადამატარა
და მაგონდება როცა ქერძაფით,
მე ზიარებას ვსვამდი პატარა.
ახლა მოწყენით ვარ როგორც წერო,
წერომ წვიმების მოდენა ურდო.
ამას გთხოვ კიდევ, რომ წააწერო
სიონის კარებს: „მადონა ქურდი“.
